بانک‌ها در صیانت از حریم شخصی مردم اهتمام بیشتری داشته باشند
✍️محمد میرزایی|کارشناسی ارشد مدیریت فناوری اطلاعات
چند روز پیش یکی از آشنایان جهت ضمانت وام بانکی‌اش به من رو انداخت تا ضمانت‌اشان را قبول کنم، من هم قبول کردم و از ایشان خواهش کردم فهرست مدارک لازم را برایم پیامک نماید تا آن‌ها را آماده کنم. لذا روز بعدش مدارک لازم را با خودم به اداره بردم و در اداره هم، بعد از آماده شدن گواهی کسر حقوق مدارک را برداشته و شخصاً آنرا تقدیم کارمندِ تحویلدار محترم بانک نمودم، منتها دیدم کارمند بانک بعد از چک کردن مدارک آن‌ها را به وام گیرنده تحویل داد و از او خواست تا آنرا به مکانی خارج از بانک ببرد، به آن کارمند گفتم ببخشید من مدارکِ شخصی خودم را به شما تحویل داده ام و دوست ندارم مدارک من غیر شما به دست شخصِ دیگری بیفتد، چون این مدارک حریم شخصی من است و من دوست ندارم کسِ دیگری آنرا ببیند. ایشان در جواب گفتند: اگر دوست ندارید ضمانت‌اش را قبول نکنید. گفتم: این‌که ضمانت کسی را قبول کنی و بدین وسیله بخواهید گره از کار کسی بگشایی و گرفتاری کسی حل شود، با این موضوع که مایل نباشید اسرار شخصی خودت را به اطلاع دیگران برسانید و یا حتی آنرا در معرض سوء استفاده افرادِ غیر مسؤول قرار دهید، دو موضوع کاملاً جدا از هم هستد.
علی‌ایحال هرچه با کارمند محترم و حتی رئیسِ شعبه صحبت کردم فایده نداشت و آن‌ها صرفاً با این توجیه که تمام بانک‌ها همین کار را می‌کنند و شما می‌توانید ضمانت او را قبول نکنید از پذیرش واقعیت طفره می‌رفتند. بنابراین دیدم بحث کردن فایده‌ای ندارد، ناچارا علی‌رغم میلِ باطنی‌ام مدارکم را به وام گیرنده سپردم و محل بانک را ترک کردم.
در این رابطه لازم است مسؤولین شهر به ویژه مدیران محترم شعب بانک‌ها نکات زیر را مورد توجه قرار دهند:
۱- میزان درآمد و حقوق دریافتی هر فردی جزء حریم شخصی اوست و معمولاً مایل نیستند، دیگران از آن سر در بیاورند.
۲- آیا رؤسای محترم شعب بانک‌ها یا سایر مدیران و مسؤولین که به راحتی فیش حقوقی و حکم کارگزینی ضامنین را در اختیار دیگران قرار می‌دهند، خودشان حاضرند میزان دریافتی واقعی خود را به کسی دیگر بگویند یا فیش حقوق‌شان را در اختیار دیگران قرار دهند؟
۳- طی چند سال گذشته هر موقع ضمانت کسی را قبول کرده‌ام معمولاً مشاهده کرده‌ام که بانک‌ها نسبت به محرمانه نگه‌داشتن درآمد و اسرار شخصی ضامنین کم توجه و سهل انگار هستند و بارها این موضوع را خدمت‌اشان یادآور شده‌ام ولی عمدتاً در جواب گفته‌اند اگر رویه‌ی بانک را قبول ندارید، ضمانت کسی را قبول نکنید.
۴- از بانک‌ها تقاضا می شود، به‌جای این‌که سعی کنند صورت مسأله را پاک کنند و ضامنین را به عدم پذیرش ضمانت توصیه کنند، سعی کنند با ارائه‌ی راه‌حل‌های منطقی و اصولی مسأله را حل کنند مثلاً؛ از ارسال مدارک به بیرون از شعبه خودداری کنند یا مدارک را توسط یکی از کارکنان مسئول خود بفرستند و یا حداقل آنرا لاک و مهر کرده و به صورت محرمانه ارسال نمایند.
۵- نکته آخر این‌که اگرچه منکر آموزش و گذراندن دوره های آموزشی پرسنل محترمِ بانک‌ها نیستم، منتها تأکید شود در رابطه با حفظ و صیانت از حریم شخصی مردم، اهتمام بیشتری داشته باشند.
