آقایان! یک دهه نامهربانی با “ابراهیم قادری” و “نگین رفاه زاگرس” کافی نیست؟!
حمایت از سرمایه گذار کلیدواژه‌ایست که مدیران کشوری، استانی و شهرستانی مرتب آن را به زبان می‌آورند و مدام بر حل مشکل اشتغال، بهبود فضای کسب و کار و حرمت سرمایه گذار تأکید می‌کنند. نمایندگان مجلس نیز از دستبوسی کسانی سخن می‌رانند که بتواند اشتغالی ولو برای یک نفر ایجاد کنند، اما بخشی از این سخنان در حد شعار باقی مانده است. وضعیت آنجا دردآور است که بی توجهی از سوی مسئولان و نماینده شامل حال کسی می شود که از سرمایه‌های اجتماعی این شهر محسوب می‌شود. ابراهیم قادری مدیر مجتمع نگین رفاه زاگرس اکنون یک دهه در انتظار وعده‌ها و مساعدت‌هایی است که هنوز رنگ عمل به خود نگرفته است.
تمامی مقامات کشوری و استانی که از پروژه بازدید کرده‌اند بارها از ارائه تسهیلات به این سرمایه‌گذار و حمایت از طرح وی سخن گفته‌اند، تنها در یک مورد “سعید شیرکوند” معاون هماهنگی و نظارت اقتصادی و زیربنایی معاون اول رییس جمهور از ارائه تسهیلات ده میلیاردی به شرط هزینه صد میلیونی از سوی سرمایه گذار سخن گفته بود، اما در قبال هزینه ۸ میلیاردی در این مجتمع که فاز اول آن ۹۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد یک ریال نیز به سرمایه گذار پرداخت نشده است و این هزینه نه تنها توانی برای سرمایه گذار باقی نگذاشته بلکه روز به روز بر استهلاک پروژه نیز افزوده است.
به طور قطع هر طرح اشتغالزایی در کنار نقاط ضعف خود، توجیهات مثبتی خواهد داشت. به نظر می‌رسد چشم پوشی از طرحی که در صورت اتمام برای بیش از ۲۰۰ نفر اشتغالزایی به همراه خواهد داشت چیزی به دور از انصاف باشد که در این مورد خاص کارشکنی بانکها و طرح برخی مسایل انحرافی از سوی افرادی خاص به کمک بی عملی مسئولین آمده و دور نیست نگین رفاه زاگرس را به تلّی از خاک تبدیل کند.
بر مسئولین استانی واجب است پاسخگوی اعتماد مردم باشند، اکنون که سرمایه‌گذار بومی به دولت اعتماد کرده لازم به پهن کردن فرش قرمز برای وی نیست، کافی است وضعیت کنونی نگین رفاه زاگرس مورد بازبینی قرار گرفته و در صورت لزوم با تشکیل کارگروه ویژه موانع را بر سر راه این پروژه برداشته و آن را از وضعیتی که بر آن حاکم است خارج کنند تا هزینه های مادی و معنوی که طی ده سال گذشته سرمایه‌گذار را از پای در آورده است به بار نشیند.
