چه خبر از شورای ششم؟
یک ماه از انتخابات گذشت و با مشخص شدن نتایج، از میان ۶۵ نامزد، هفت نفر (شش آقا و یک خانم) به شورای ششم سقز راه یافتند. جدا از ترکیب جنسیتی، با لحاظ کردن برخی موارد دیگر می‌کوشیم تصویر روشن‌تری از شورای آتی ترسیم کنیم؛
تنها یک عضو شورای ششم سابقه حضور کامل در ادوار قبلی را دارد، یک عضو دیگر نیز سابقه‌ی چهار ماهه دارد و مابقی اولین‌بار است که انتخاب می‌شوند. ترکیب سنی را هم جوان دهه هفتادی تا افراد میانسال تشکیل می‌دهند.
ترکیب تحصیلات نیز جالب توجه است؛ دو نفر تحصیل‌کرده حقوق، یک نفر دانشجوی علوم سیاسی، یک نفر حسابداری، یک نفر پرستاری، یک نفر گرافیک و زیبا سازی شهری و یک نفر دانشجوی بیوتکنولوژی.
در مورد سابقه‌ی کار و حضور مؤثر آنها در جامعه نمی‌توان قضاوت روشنی داشت، البته اکثر آنها یکی دو جین فعالیت فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، رسانه‌ای، ورزشی و … را در رزومه‌ی خود ردیف کرده بودند.
اما آنچه مدنظر است اثربخشی این افراد در شورا و آینده شهر است. در طول این یک ماه اخبار کمی از منتخبان به بیرون درز کرده است و کماکان در مورد ریاست سال اول، ساز و کار انتخاب شهردار و یا سرپرست احتمالی و همچنین برنامه‌ها برای چهار سال آتی خبری در دست نیست و همین گمانه‌زنی‌ها بر سر این موضوعات را بیشتر و احتمالا عدم شفافیت و استقبال از ارتباط با مردم از طریق رسانه‌های مستقل، در ابتدای راه را نشان‌می‌دهد.
بر اساس شنیده‌های واکاوی، در چند جلسه‌ای که منتخبین داشته‌اند هنوز نتوانسته‌اند بر سر انتخاب ریاست سال اول به توافق برسند و حتی اخبار حاکی از اختلاف‌نظر اساسی میان اعضاست.
همچنین از گزینه‌های مختلفی برای شهرداری آتی سخن به میان می‌آید که باید تأکید شود به دلیل عدم شفافیت کافی از سوی اعضا، تمام این گزینه‌ها صرفا گمانه‌زنی است. نژاد جهانی، بابک رستم‌پور، سردار دوغی، بختیار خسروی، صابر زارعی، رشید میرحسامی و… از جمله افرادی هستند که در مورد آنها صحبت شده است.
با این حال، نبود شفافیت، عدم هماهنگی و تک‌روی اعضا، نبود برنامه جامع، عدم انتخاب فرد اصلح و دارای رزومه قابل قبول، بی‌توجهی به نظر و خواست شهروندان و نخبگان می‌تواند عواقبی از جمله تکرار تجربه سال‌های گذشته را به دنبال داشته باشد، سالهایی که سقز در حوزه‌ی شهری نه تنها پیشرفتی به خود ندید بلکه نسبت به شهرهای اطراف عقبگرد قابل توجهی هم داشت.
