آینده رسانه در کردستان؛ روزنامه نگاران افق های آینده را برای مخاطب ترسیم کنند

ابراهیم محمدحسینی| روزنامه نگار و فعال فرهنگی

۱۹ سال پیش روزنامه نگاری را به عنوان رشته تحصیلی انتخاب کردم و سال ۸۱ اولین یادداشتم را در هفته نامه سیروان و اولین گزارشم را در روزنامه اعتماد به دست انتشار سپردم.
همیشه دوست داشتم به عنوان روزنامه نگار در این حرفه می ماندم و بعد از طی سلسه مراتب کار در رسانه ها، الان سردبیر رسانه ای بودم ولی به دلیل اقتصاد ضعیف این صنعت از ورود به آن ترسیدم و بزرگترین آرزویم هیچ وقت محقق نشد.
اکنون که به صنعت روزنامه نگاری در کردستان می نگرم نگاهم امیدوارانه نیست از سویی اقتصاد ضعیف رسانه ها، از طرفی نتوانستن رقابت با روزنامه نگاری الکترونیک و شبکه ای و از طرفی مات شدن روزنامه نگاران در برابر صنعت فرهنگ و قدرت خیره کننده تسلیم فرهنگ به تکنولوژی مُدام آزارم می دهد و اگر روزی حرفه روزنامه نگاری کُردستان مرا محاکمه کند این را می پذیرم که به دلیل عدم حضور در این عرصه به خاطر راحت طلبی خویش جرم را می پذیرم.
مروری به روزنامه نگاری کردستان چون دروازه ای است که خوب بر پاشنه نمی چرخد و بر این عقیده ام که اقتصاد ضعیف رسانه و نشناختن مخاطب همچنان دو پاشنه آشیل روزنامه نگاری در استان است.
در بحث اقتصاد رسانه، وضعیت صنعتی نبودن استان علت اصلی است و ننگریستن به روزنامه نگاری به عنوان یک صنعت توسط دست اندرکاران دلیلی دیگر.
نشناختن مخاطب و تولید محتوا بدون برنامه ریزی ، منتشر نشدن رسانه فراگیر برای کودکان و زنان از دیگر پاشنه های آشیل و غفلت های روزنامه نگاری در کردستان است.
در کردستان همچنان نتوانسته ایم بر اساس طیف های مختلف خواننده نشریه تولید کنیم، مدار همچنان روشنفکر محوری و تولید برای حدودا هزار نفر است. فعالان این عرصه نتوانسته اند افق های آینده را برای مخاطب ترسیم کنند زیرا روزنامه نگاری آینده با مسلح شدن به فرآیند جستجوی هوشمند و فهم و تحلیل مکان داده ها و برقراری پلی میان سیاستگذاران و تحلیلگران اجتماعی می تواند این افق را داشته باشد.
در روزنامه نگاری کردستان، جایگاه مغفول مدیریت رسانه در برنامه ریزی های فرهنگی مطبوعات استان از ضروری ترین بحث هایی است که باید از غفلت بیرون بیاید و به صورت تخصصی و با هم اندیشی های متعدد به آن پرداخته شود. ضرورت اقدامات آینده پژوهی در حوزه رسانه، سرمایه گذاری در فضای دیجیتال، آموزش های چند رسانه ای، توجه به روزنامه نگاری علم( ساده سازی علم برای مخاطبان)، توجه به روزنامه نگاری ورزشی، خانواده، کودکان، شهری، سبک زندگی، بحران، اینفوگرافیک و دیتا ژورنالیسم را نباید نادیده گرفت.
توجه به نقش ارتباطات نو در برنامه ریزی های توسعه ای استان و فرصت آفرینی ارتباطات برای توسعه کردستان، توجه مدیریت استان و به ویژه سازمان مدیریت برنامه ریزی به نقش رسانه و ارتباطات، فقدان سواد رسانه، انتشار نسخه های دیجیتال توسط نشریات، فروش محتواهای آموزشی و آن لاین و یادگیری استفاده از مولتی مدیا(چند رسانه ای) نیز باید از فراموشی بیرون بیایند.
تقویت روزنامه نگاری روایی و روزنامه نگاری چند رسانه ای و توجه به سبک ها و رویه های تازه روزنامه نگاری نیز باید در کردستان مورد توجه واقع شود. آنچه به خبرنگاران و دست اندرکاران مطبوعات استان پیشنهاد می دهم انتشار مطبوعات به صورت تعاونی و ادغام تعدادی از نشریات کردستان است. همچنین دوری کردن از نوشتن یادداشت های شعاری، توجه به گزارش های انتقادی و توسعه ای، توجه به روزنامه نگاری اقتصادی، داشتن راهبرد برای عصر دیجیتال، پیگیری حق دسترسی آزاد به اطلاعات ، استفاده از سبک های جدید خبری، اهمیت قائل شدن به روزنامه نگاری کارآفرین ( محتوا و خدمات تولید شده با هدف رونق کسب و کار و نیز تولید ثروت و کسب و کار ودرآمد زایی) از دیگر مواردی است که باعث می شوند در مجموع رسانه ها در کردستان چشم انداز روشنی از آینده برای مخاطبان ترسیم و مردم زندگی خود را با رسانه ها تنظیم کنند.
خلاء پژوهش در مورد رسانه های کردستان، ارتقای سطح سواد رسانه ای مخاطبان ، روزآمد کردن آموزش های روزنامه نگاری در استان، تربیت روزنامه نگاران متخصص و توجه به این حرفه به عنوان یک تخصص را نیز باید به این موارد افزود که اینها نوشداروی بعد از مرگ سهراب نیست زیرا مردم همچنان با رسانه ها به تمامی قهرنکرده اند.