درام خلاءهای جامعه را گزارش میکند
تریفه کریمیان|کارگردان تئاتر
علت اینکه تعدادی به سوی هنر نمایش سوق مییابند را شاید بتوان اینگونه تحلیل کرد؛ آدمی همواره تابع یک نظام پنهان است، نظامی برای تامین ارزشهای بنیادین؛ و تئاتر امکانی است برای تامین این ارزشها. در درام نیز به همین گونه است، نویسنده خود را در نوشتههایش به جامعه گزارش میدهد با ارزشهای بنیادین خود در تناسب باسوژهای که به او تلنگر زده است خود را بخشی از بحران میبیند و برداشت خود را از جهان در نمایشنامه گزارش میدهد. نویسنده همواره در درام بخش شنیع، وقیح، بی رحم و پنهان خود را بروز میدهد و میگوید من اینگونه میاندیشم و این همان نظام پنهان درونی ما است. برای مثال اگر میلی که هیتلر به نابودی جهان داشت، آن میل را با قلم در قالب داستانی مینوشت یا رمانی وقیح خلق میکرد و خود را افشا مینمود، تفکراتش تبدیل به آگاهی میشد و شاید جنگ جهانی دوم در نمیگرفت.
تمام نمایشنامهها در هر شکل و شاکلهای بحرانی قابل تحمل و قابل استمرار است و کم کم به بحرانی غیرقابل تحمل تبدیل و شخصیت را وادار به اقدام میکند.
آنچه اینجا حایز اهمیت است نیاز و ضرورت سوژههایی است که به هنگام بحران، ارزشهای بنیادین ما را تامین، ارتقا و پایدار میکند. در این میان کارکرد درام بسیار وسیع است.
این درام است که خلاءهای توسعه را بازنمایی و پشت وروی جامعه را چنان گزارش میدهد که نویسنده گاه در دفاع از آن مجبوربه خود ویرانگری میشود.
نمایشنامه عرصه آدمهای کنشگر است. امیدوارم که در زندگی واقعی نیز چون قهرمانان درام و شخصیتهای نامیرا، کنشمند و جستجوگر بر دل بحرانها بتازیم و بر ضرورت سوژهها اندکی بیشتر تامل کنیم.