دلسوز احمد آباد ما را تنها گذاشت

✍کیوان عبدخدا| عضو شورای بخش مرکزی سقز

صبح امروز که خبر فوت کاک «عبدالرحمن خلیلی» دهیار روستای احمدآباد سرا را شنیدم، در بهت و ناباوری به یکی از دوستانم در روستای مذکور زنگ زدم تا صحت ماجرا را از جویا شوم، آن دوست در پاسخ یک جمله گفت: “دلسوز احمد آباد ما را تنها گذاشت”.

کاک رحمان خلیلی، حدود ۱۰ سال به عنوان دهیار روستای احمد آباد فعالیت کرد. علاوه بر ویژگی‌های شخصیتی و ادب و نزاکتی که در بین شورا و دهیاران بخش مرکزی و مجموعه بخشداری مرکزی زبانزد بود منشأ خدمات زیادی برای روستا بود.

سالهاست قرار است آب آشامیدنی احمدآباد از طریق مجتمع باغلوجه حل شود که تاکنون میسر نشده است، با این وجود تلاش‌های دهیار این روستا جهت تأمین آب با تانکر حمل آب قابل ستایش بود و در این راه خم به ابرو نمی‌آورد. علاوه بر این، با هزینه شخصی و با تانکر آب نسبت به تامین آب جهت آبیاری پارک جنگلی روستای احمد آباد اقدام می‌کرد.

حمایت از ورزش بانوان و کمک‌های قابل توجه او به ورزش روستا از جمله احداث زمین ورزشی چندکاره (والیبال، بسکتبال و …) همواره در ذهن جوانان و ورزش دوستان روستا ماندگار است.

دغدغه‌های وی نسبت احداث کتابخانه در روستا، نگهداری از اموالی که به تمام اهالی تعلق داشت، محیط زیست و دفع مناسب زباله‌ها، شناساندن و معرفی قلعه بالوقایه به عنوان یک مکان گردشگری و تلاش در جهت ممانعت از اقدامات تخریبی معدن در کوه بالوقایه، قابل چشم‌پوشی نیست.

او برای وضعیت بهداشت و سلامت اهالی روستای احمدآباد ارزش بسیاری قائل بود پ در واقع می‌توان گفت وی سلامتی خود را داد تا مردمش سلامت باشند. طی یک سال گذشته و از زمان شیوع کرونا وی در صف مقدم مبارزه با این ویروس بود و اقداماتی همچون گندزدایی و ضد عفونی کردن چند باره محیط روستا، تهیه لوازم و مواد ضدعفونی برای استفاده اهالی، قرنطینه روستا و جلوگیری از ورود افراد غیر بومی به روستا در پیک‌های شدید کرونایی، اعلام هشدار به اهالی روستا و استفاده مطلوب از فضای مجازی در این راه را نمی‌توان نادیده گرفت.

این دهیار دلسوز، شامگاه روز پنجشنبه (۲۶ فروردین) جان شیرینش را بر اثر بیماری کرونا از دست داد و اهالی و دوستدارانش را در ماتم فرو برد.