سرمایه‌های مادی و انسانی یکی یکی از شهر می‌روند

مطابق شنیده‌های واکاوی، یکی از متخصصان رادیولوژی در سقز که چند سال قبل با سهمیه این شهر (سهمیه مدیران و مناطق محروم) در دوره تخصصی پذیرفته شد، اخیرا توانسته است انتقالی خود به تبریز را نهایی کند. رئیس شبکه بهداشت و درمان شهرستان سقز در واکنش به این موضوع ضمن اظهار بی‌اطلاعی از این انتقال گفته است این انتقال در مرکز استان و از طریق دانشگاه علوم پزشکی نهایی شده است.

خروج سرمایه‌های انسانی که در این شهر نشو و نما یافته‌اند یکی از آسیب‌هایی است که همواره به آن بی توجهی شده است. چند وقت قبل شبیه این موضوع برای دستگاه سنگ‌شکن به عنوان یک سرمایه‌ی مادی روی داد و تلاش‌های اصحاب رسانه و فعالین مدنی برای جلوگیری از این امر بی نتیجه ماند.

آشکار و بدیهی است توسعە نیازمند وجود سرمایە مادی، انسانی و اجتماعی است، با این اوصاف و خروج انواع سرمایه‌های انسانی و مادی باید منتظر عواقب آن که همانا تضعیف و چه بسا از دست رفتن سرمایه اجتماعی در سطح خُرد و کلان است باشیم. مردم وقتی می‌بینند در میان مسئولان تعهد لازم برای خدمت‌رسانی بە مردم شهر سقز وجود ندارد و علیرغم استفادە از امکانات و سهمیە شهرشان اما حاضر نیستند در این شهر بمانند، اعتمادشان نسبت بە مسئولان و نهادهای دولتی کاهش می‌یابد و سرمایە اجتماعی دچار فرسایش می‌شود. بدین ترتیب، سومین سرمایە لازم برای توسعە از دست می‌رود.

سرمایه اجتماعی برآمده از تعاملات اجتماعی افراد جامعه و اعتماد آنها به یکدیگر است تا به کمک هم اهداف خُرد و کلان یک جامعه را تحقق بخشند. از این رهگذر است که متوجه می‌شویم خانواده، دوست، همکار و در اینجا یک متخصص، دارایی مهمی است که جامعه در مواقع لزوم آنها را به کار می‌گیرد.

اما امروز می‌بینیم که یکی یکی سرمایه‌های این شهر از دست‌مان می‌رود و به طور حتم در روز مبادا و حتی هم‌اکنون که فوریت نیاز به آنها وجود دارد دستمان کوتاه خواهد بود. اگر جلوی خروج دستگاه سنگ‌شکن را نگرفتند و امروز باید به تبریز و تهران مراجعه کنیم با خروج سرمایه‌های انسانی باید منتظر روزی باشیم که برای ویزیت یک متخصص و یا یک سونوگرافی معمولی آواره شهرهای دور و نزدیک شویم. پس لازم است هرچه سریعتر فکری به حال موضوعات اینچنینی شود.

با توجە بە موقعیت جغرافیایی شهر سقز، مراجعە بیماران شهرهای همجوار، افتتاح بیمارستان شفا و … عزم مسئولان باید معطوف بە جذب سرمایە مادی و انسانی و تقویت سرمایە اجتماعی باشد، در غیر این صورت، شهرمان بە ویرانەای تبدیل می‌شود کە سرمایە‌های آن بە شهرها و کشورهای دیگر مهاجرت می‌کنند و زندگی برای ساکنان آن دشوارتر می‌گردد.