مدیریت یکپارچە منطقه آزاد بانه_مریوان؛ کجا بهتر از سقز؟
✍️نژاد جهانی| شهردار اسبق بانه
با وجود تمام چالش‌ها و سؤالات پیش‌روی کلیت موضوع و بخصوص مشخصات و جزئیات فنی آن، بطور کلی خبر را باید به فال نیک گرفت و به عنوان فرصتی ارزشمند برای استان و کشور تلقی کرد.
ضمن قدردانی از همه دست اندرکاران که در واقع طی حدود دو دهه پیگیر این مهم بوده‌اند و همچنین مردمی که با سرمایه گذاری‌ها و ارتباطات تجاری در سطح بین‌الملل بستر اصلی را فراهم کردند، نباید بگذاریم کسی سند مالکیت معنوی آن را بنام خود بزند، چرا که در گذشته نیز این اتفاق افتاد و این نگاه ابزاری به ضرر سرنوشت منطقه آزاد و گستره تاثیر آن است.
مناطق آزاد در ایران عموما برخلاف رویه‌های جهانی در مناطق محروم ایجاد شده و با تکیه بر فرصت‌ها چشم به توسعه زیربنایی بعد از ایجاد آنها دوخته شده و چه بسا این مناطق نوعی ابزار تحریک توسعه منطقه‌ای بوده‌اند که با درک این مهم استراتژی تهاجمی و پرشتاب مدیران استانی و شهرستانی در کاشت، داشت و برداشت دانه‌های پروژه‌های توسعه بسی پر اهمیت خواهد بود و فرصت‌سوزی نابخشودنی.
باید بدانیم همه مدل‌های رفتار اقتصادی منطقه مرزی را در چهارچوب تعریف منطقه آزاد نمی‌توان ارضا کرد، لذا اتخاذ تدابیر هوشمندانه نه از نوع کلامی، بلکه عمل گرایانه ضروری است.
توسعه، نقطه‌ای نیست، براساس تجارب و مطالعات متعدد نگاه صرفا کالبدی به توسعه در بلند مدت محکوم به شکست است و می‌طلبد در سازو کار اجرایی منطقه نگاه جامع و آمایشی بر رویکرد سخت افزاری غالب گردد.
یکی از مهم ترین چالش‌های منطقه آزاد بانه_مریوان ممکن است قطبی شدن دو لکه مربوط به آن و نحوه مدیریت یکپارچه آن باشد و از طرفی نادیده گرفتن دومین شهرستان استان و چه بسا در برخی فاکتورها مهمترین شهر استان، سقز که اتفاقا مرزی است، ایراد انکار ناپذیر این طرح است و دخالت دادن سقز به هر نحو از جمله استقرار نظام واحد اداری با محوریت این شهرستان برای منطقه می‌تواند نقطه عطفی در فراگیری اثرات مستقیم و غیر مستقیم توسعه‌ای باشد. به نظر میرسد بدون سقز زنجیر توسعه مرزی کردستان حلقه‌ای گمشده دارد.
