چشم انداز مناسب‌سازی شهر سقز در پایان سده چهاردهم خورشیدی
ناصر سرگران|وکیل دادگستری و مدرس دانشگاه
“سالم سالاری” آفتی است که بخشی از ظرفیت‌های در اقلیت جامعه را قربانی غفلت ورزی خود می‌کند. غفلتی که ناشی از فقدان نگاه جامع به موضوعات مختلف از جمله مسائل شهری است. در سالم سالاری اکثریت یعنی همانا افراد فاقد معلولیت، شهر را آنگونه می سازند که خود از آن بهره مند گردند.
این آفتی است که شهر سقز را نیز در امان نگذاشته است. شهری با قدمت هزاران ساله نتوانسته است آنگونه که باید برای گروه‌های مختلف جامعه که نیازمند مناسب‌سازی فضای شهری جهت تردد آسان و قابل دسترس هستند؛ آماده شود و یا دستکم در مسیر توسعه استاندارد‌های مناسب‌سازی قرار گیرد.
افراد دارای معلولیت، سالمندان، زنان باردار، کودکان، بیماران و مصدومان حوادث مختلف از جمله گروه‌های در اقلیتی هستند که به طور مستقیم از مزایای مناسب سازی فضای شهری منتفع می‌گردند.
اما آیا در واپسین سال سده چهاردهم خورشیدی در شهر سقز، در بر همین پاشنه خواهد چرخید؟
خبر هایی در راه است، در نشست شانزدهم آذر ماه ۱۳۹۹ اعضای شورای اسلامی شهر سقز به مناسبت روز جهانی معلولان تعریف و تخصیص ردیف اعتباری جهت مناسب سازی در سال ۱۴۰۰ را وعده دادند. صرف‌نظر از وعده شورا، بر اساس مصوبه ابلاغی از سوی دفتر امور شهری و شوراهای استانداری کردستان، می‌بایست یک هزارم بودجه شهرداری به امر مناسب‌سازی تخصیص یابد. نظر به پیش‌بینی ۱۲۲ میلیارد تومان در لایحه درآمدی شهرداری شهر سقز، وفق مصوبه مورد اشاره، اختصاص ۱۲۲ میلیون تومان از درآمد پیش بینی شده به منظور مناسب‌سازی فضاهای شهری در بودجه مصوب شهرداری مورد انتظار اقشار نیازمند مناسب‌سازی محیطی در شهر سقز است. انتظاری که تحقق آن روند رو به گذاری از سالم سالاری به همه سالاری در پایان سده چهاردهم خواهد بود.
