کوچه‌نشینی‌های شبانه؛ صمیمیت و همسایگی یا یک ناهنجاری اجتماعی
این تصویر که زنان همسایه ساعاتی از روز را دور هم در سمتی از کوچه بگذرانند و در این حین بخشی از اخبار را نیز به سبک خود رد و بدل، بررسی و ارزیابی کنند برای بسیاری از ما آشناست.
این موضوع در نگاه اول و در کنار نوع روابط نزدیک همسایگان و صمیمیت موجود، نوع گذراندن اوقات فراغت زنان را می‌رساند که پس از کارهای روزانه دقایق و شاید هم ساعاتی را کنار یکدیگر سپری می‌کردند.
این رفتار اگرچه به مرور زمان و بنا به دلایل مختلفی رنگ باخت، اما هنوز هم رد پایی از این خرده فرهنگ را می‌توان در گوشه و کنار شهر دید.
شاید بهتر باشد پدیده کوچه‌نشینی را بر حسب مفاهیم و ارزش‌های خاص خود مطالعه کرد، اما فعلا می‌توان به همین میزان بسنده کرد که این موضوع در بسیاری موارد به یک ناهنجاری اجتماعی تبدیل شده است، خصوصا در ساعاتی از شب که از وقت استراحت گذشته باشد.
در حال حاضر، به سبب گرمی هوا و نیز کمبود امکانات تفریحی و سرگرمی _برای بیشتر سنین_ شاهد این پدیده در بسیاری از محله‌ها حتی محله‌های آپارتمان نشین هستیم، طوری که جلوه شب که سکوت و تاریکی است به کلی شکسته و تحت تأثیر دورهمی‌های زنان و مردان و بازیگوشی کودکان قرار گرفته است.
این امر برای کسی که باید زود بخوابد و برای یک روز کاری دیگر آماده شود سخت عذاب آور است و می‌تواند مصداق ناهنجاری اجتماعی محسوب شود.
بنابر این موضوعی که شاید ریشه‌های متفاوتی داشته باشد به طور حتم راهکارهایی نیز می‌طلبد که از جمله آن ورزش و باشگاه شبانه برای سنین مختلف، کنسرت، تئاتر، سینما، پیاده‌روی در پارک و یا برپایی بازارهای شبانه جهت عرضه و خرید برخی اجناس و… تحت عنوان زیست شبانه باشد که محل بحث و بررسی بیشتر است.
