جان بخشی به چوب با هنر خرّاطی
امروز می‌خواهیم دست‌های هنرمند و پُر احساسی را معرفی کنیم که با ظرافتی خاص و ویژه، روح تازه‌ای به درختانی می‌بخشد که بنا به هر دلیلی قطع و وارد دنیای جدیدی شده‌‌اند.
“محسن هدایتی” که در کارگاه زیبای خود در پایین‌تر از مسجد حاجی حکیم به کار خراطی و نازک‌کاری مشغول است از احساس خود نسبت به درخت می‌گوید و اینکه هر درختی پس از قطع شدن می‌تواند سرنوشت دیگری پیدا کند، از تبدیل شدن به یک اثر زیبا در گوشه‌ای از خانه گرفته تا کاری که حتی می‌تواند اهداف ضد بشری پشت آن باشد.
حفظ محیط زیست یک وظیفه همگانی است، حالا اگر این وظیفه با زبان هنر ادا شود مطمئنا جلوه‌های ویژه‌ای به خود می‌گیرد. محسن هدایتی می‌گوید به هیچوجه درخت‌های مثمر را برای آثارش به کار نمی‌برد و تنها از درختانی که عمرشان به سر رسیده و چاره‌ای جز قطع آنها نبوده استفاده می‌کند.
برای هنر خراطی و نازک‌کاری و خلق یک اثر زیبا یا باید از ابتدا ایده‌هایی داشت، یا حین کار و با توجه به وضعیت ظاهری درخت، ایده‌ای را برای خلق کرد. بر همین اساس، محسن هدایتی گاهی ایده‌هایش را از همان شکل طبیعی درخت می‌گیرد و گاهی از یک رویداد اجتماعی همچون اتفاقی که در سال ۹۸ برای دو نوجوان کولبر در مریوان افتاد و هدایتی سعی کرده تا در یک اثر آنچه را بر کولبران در کوهستان‌های صعب‌العبور زاگرس می‌گذرد نشان دهد.
این هنرمند یکی از نقاشی‌های استاد فرشچیان را به صورت معرق تمام چوب از بیش از پنج هزار قطعه چوب و چندین قطعه شاخ بز کوهی، استخوان گاو و … درست کرده است که زمان صرف شده برای این کار ۶ ماه و هر روز ۸ ساعت بوده است.
و در نهایت آموزش و انتقال این هنر به نسل‌های بعدی و نیز دستگاه‌های مورد استفاده در این هنر، تکمیل کننده گزارش فوق است.
