استادیوم نشمیلان؛ فرصتی که سوخت
اگر همین الان در شهر به صورت اتفاقی از چند تن از شهروندان پرسیده شود که آیا اسم “استادیوم نشمیلان” به گوششان خورده است یا خیر؟ احتمالا تعداد کمی جواب مثبت به سؤال شما بدهند مگر آنکه از قبل پیگیر وقایع ورزشی شهر بوده باشند و یا محل سکونت‌شان محله نشمیلان باشد.
آینده‌نگری در گذشته
بله، حدود سه دهه قبل افرادی در این شهر مسئولیت داشته‌اند که درک درستی از توزیع امکانات داشته‌اند، برای همین فکر کرده‌اند که طراحی و ساخت یک استادیوم می‌تواند پاسخگوی بخشی از نیازهای ورزشی رده‌های مختلف سنی باشد و از همین رو دست به احداث یک استادیوم در ضلع شمالی شهر و آن قسمت که اکنون نشمیلان نام دارد زدند تا بلکه بخشی استعدادهای نهفته این بخش از شهر مجال ظهور و بروز پیدا کنند.
فراموشی به مرور زمان
غافل از اینکه عدم مسئولیت‌پذیری مدیرانی که بعدا آمدند و عدم مطالبه‌گری مردم به جان این استادیوم افتاد و فرصتی که هنوز پا نگرفته بود در نطفه سوخت و خاکستر شد. اکنون از این استادیوم جز یک محوطه بزرگ با پوشش گیاهی و چندین متر دیوار و نرده باقی نمانده است، مضافا اینکه در بخش جنوبی آن ساخت و ساز شروع و رو به پیش‌روی کرده است و هرگونه احتمال احیا را از آن گرفته است.
مسئولان فعلی چه می‌گویند؟
اولین جایی که بتوان وضعیت این مکان را پیگیری کرد اداره ورزش و جوانان است. رئیس اداره مذکور حتی از مکان دقیق آن هم اطلاعی نداشت و فقط عنوان کرد که آموزش و پرورش مالک این زمین است و اگرچه چند مرتبه در شورای برنامه‌ریزی از احیای آن سخن گفته شده اما هیچکدام جدی نبوده و منجر به اقدام عملی نشده است. چند تماس خبرنگار واکاوی با رئیس آموزش و پرورش هم بی پاسخ ماند!
ضرورت توزیع مناسب امکانات
درحالیکه بسیاری از شهروندان در رده‌های مختلف سنی برای یک ساعت ورزش باید از دورترین نقطه شهر به پُرترافیک‌ترین و شلوغ ترین مسیر تردد کنند و چه بسا وقتی به مقصد می‌رسند نای ورزش کردن هم نداشته باشند شاهد چنین فرصت‌سوزی‌هایی هستیم.
از طرفی اگرچه در سالهای گذشته سالن‌های ورزشی سقف بلند در چند نقطه از شهر ساخته شدند صرف‌نظر از اینکه بخش زیادی از جامعه ورزشی انتقاداتی به این اماکن به لحاظ استانداردهای لازم برای ورزش‌های گروهی دارند، اما این موضوع منافاتی با توزیع مناسب‌تر و آینده‌نگری برای شهر و نسل آینده ندارد.
این استادیوم در صورت پا گرفتن می‌توانست ظرفیت مناسبی برای ورزش شهرستان، استعدادیابی‌های ورزشی، محل برگزاری جام‌های مختلف فوتبال و … باشد. برای یک شهرستان ۲۵۰ هزار نفره و در راستای توزیع مناسب امکانات و افزایش سرانه ورزشی و بسیاری موضوعات دیگر وجود چنین مکان‌هایی یک ضرورت محسوب می‌شود.
ضررهای بیشتر
اما متأسفانه شهر درگیر وجود کسانی شده است که تنها امروزِ خود و میزی را که روی آن جلوس کرده‌اند می‌بینند، تراکم فروشی‌ها، تبدیل فضاهای سبز و فضاهای ورزشی به مناطق مسکونی رویه‌ایست که در چند سال گذشته باب شده و نتیجه آن دو سر باخت برای شهروندان است، چرا که هر میزان از این قبیل فضاها کم شود به مراتب آسیب‌های اجتماعی بیشتر می‌شود.
