آزمون اعتماد در کردستان؛ آیا «اولین»ها میتوانند مسیر توسعه را هموار کنند؟

حسینزاده و لهونی، بهعنوان نخستین معاون رئیسجمهور و استاندار کُرد و اهل سنت، زیر ذرهبین انتظارات و نیازهای انباشتهشده کردستان قرار گرفتهاند؛ آزمونی برای سنجش نهفقط افراد، بلکه برای اعتبار وعدههای دولت به اقلیتها.
با حضور عبدالکریم حسینزاده، معاون توسعه روستایی و مناطق محروم ریاستجمهوری در کردستان و برنامهریزی برای سفر او به سقز، نگاهها دوباره به جایگاه نخبگان کُرد و اهل سنت در مدیریت کلان کشور جلب شده است.
حسینزاده، نماینده سابق مجلس و از چهرههای نزدیک به دکتر پزشکیان، در مسیر ورود به دولت با فراز و فرودهای متعددی مواجه شد. ابتدا شانس وزارت داشت، سپس با تأخیر از مجلس جدا شد تا در نهایت بهعنوان معاون رئیسجمهور در حوزه مناطق محروم منصوب شود؛ سمتی که در نگاه نخست چندان تأثیرگذار به نظر نمیرسد، اما با توجه به موقعیت جغرافیایی و شرایط توسعهنیافتگی مناطقی چون کردستان، میتواند نقشی کلیدی ایفا کند.
همزمانی حضور او با استانداری آرش زرهتن لهونی – نخستین استاندار کُرد و اهل سنت – نماد یک تغییر رویکرد در سطح ملی است: استفاده از نیروهای کُرد و اهل سنت. با این حال، ارزش واقعی این “اولینها” نه در جنبه نمادین، بلکه در توانمندی آنها برای تحقق وعدهها و کاهش فاصله توسعهای استانهایی مانند کردستان نهفته است.
در جلسه شورای اداری استان که روز گذشته برگزار شده است، حسینزاده با تأکید بر پایان «پولپاشیهای بیضابطه» وعده داد کردستان سهم واقعی خود را از توسعه خواهد گرفت. لهونی نیز با ارائه آماری نگرانکننده از وضعیت راههای روستایی، طرحهای هادی و شبکه آب و فاضلاب، خواستار تخصیص منابع ویژه به استان شد.
استفاده حسینزاده از اصطلاح «پولپاشی بدون ضابطه» نشان میدهد که وضعیت بودجه اصلا مناسب نیست. شهرستانی مانند سقز با بودجهای ۴۵۹ میلیاردی حتی در صورت تخصیص کامل عملاً نمیتواند پاسخگوی نیازهای فوری باشد، مگر آنکه چنین سفرهایی بتواند در اولویتبخشی به مسائل کلیدی و جذب منابع مؤثر واقع شود.
واقعیت این است که مردم کردستان بیش از آنکه منتظر شنیدن مجدد ظرفیتهای استان باشند، در انتظار اقدام عملیاند. اکنون نوبت آقای معاون است تا نشان دهد این حضور نه فقط یک بازدید نمادین، بلکه گامی مؤثر در جهت توسعه متوازن و استفاده واقعی از ظرفیت نخبگان مناطق محروم است.