چرا مهندس ادب؟
به گمان من، مهندس ادب برجسته‌ترین نماینده استان کردستان پس از انقلاب است؛ چرا که نیک‌اندیشی، نیک‌خواهی و دغدغه‌ی واقعی او برای مردم، در حافظه تاریخی مردم این سرزمین، به‌ویژه در سنندج، به یادگار مانده است.
من در اوایل دهه ۷۰ با ایشان آشنا شدم، زمانی که برای انجام کارآموزی به دفتر شرکت ایشان «آبش» در تهران مراجعه کردم. اگرچه به دلیل محدودیت‌های تخصصی امکان کارآموزی برایم فراهم نشد، اما ذهنیت نیک‌اندیش، حسن‌نظر و از همه مهم‌تر «کوردایه‌تی» ایشان برایم کاملاً آشکار شد.
اما چرا مهندس ادب تا این لحظه همچنان برجسته‌ترین نماینده کُردستان است؟
اول این‌که مهندس ادب پیش از نمایندگی، فردی متمول و دارا بود. برخلاف برخی دیگر که از جایگاه نمایندگی برای کسب ثروت بهره بردند، او از ثروت خود برای نمایندگی خرج کرد.
دوم، او مدارج علمی خود را از دانشگاهی معتبر و پیش از نمایندگی طی کرده بود و در زمان نمایندگی نه به دنبال اخذ مدرک بود و نه از برخی مؤسسات برای دریافت عنوان یا مدرک کمک گرفت.
سوم، مهندس ادب از ثروت خود برای پیشبرد منافع عمومی مردم هزینه کرد و به اصطلاح، از کیسه خلیفه نبخشید. چه‌بسا تا نزدیک دو دهه بعد از درگذشت او، مردم هنوز از آنچه او ساخته و بخشیده بهره می‌برند.
او شخصیتی کاریزماتیک داشت و از این ویژگی برای پیشبرد امور استان کردستان نهایت استفاده را برد، به‌گونه‌ای که شایستگیِ او را به عنوان نماینده واقعی مردم کُرد به اثبات رساند.
توسعه کردستان و نه تنها حوزه انتخابیه‌اش، همواره جزو اولویت‌های او بود. تأسیس جبهه متحد کُرد نشان می‌دهد که دیدگاه توسعه‌ای او محدود به مسایل عمرانی نبوده و توسعه فرهنگی و سیاسی نیز _اگرچه دیرهنگام_ برای او اهمیت داشت.
با وجود برخی انتقادها نسبت به رویکردهای سیاسی او در دوران نمایندگی، تجمیع این خصوصیات در یک فرد و فقدان آنها در نمایندگان پس از او، سبب شد تا مهندس ادب مانند ستاره‌ای در میان نمایندگان پیش و پس از خود بدرخشد.
