سقز دانشگاه می‌خواهد نه وعده و ذکر مصیبت
در حالیکه مردم سقز سال‌هاست از نبود دانشگاه سراسری و کمبود امکانات آموزشی صحبت می‌کنند و آن را حق طبیعی خود می‌دانند، مسئولان آموزش عالی به جای اقدام عملی، همچنان در جلسات رسمی وعده می‌‌دهند و ذکر مصیبت می‌کنند.
نشست اخیر معاونان دانشجویی کشور که روز پنجشنبه ۲۰ شهریور در سنندج برگزار شد، بار دیگر محلی شد برای بیان بدیهیاتی که همه مردم سقز و استان کردستان آن را از بر هستند. دکتر احمدرضا خضری، استاد کُرد دانشگاه تهران، با لحنی در گفتگو با سقزرووداو از ضرورت تأسیس دانشگاه سراسری در سقز سخن گفته است. انگار که این مطالبه برای نخستین بار مطرح می‌شود. او حتی تأکید کرد که وزارت علوم «آمادگی کامل برای حمایت و هماهنگی» دارد. ایرنا نیز روایت کرده که عادل سی‌وسه‌مرده رئیس دانشگاه کردستان، از پایین‌بودن سرانه اعتبارات آموزش عالی در استان صحبت کرده است.
اما پرسش ساده و بی‌پاسخ مردم این است: پس جای اقدام عملی کجاست؟ آیا مردم سقز نمی‌دانند که تأسیس دانشگاه سراسری در این شهر ضروری است و آیا مردم استان کردستان نمی‌دانند که از اعتبارات آموزش عالی سهم اندکی دارند؟ آیا نخبگان بارها این کمبودها را فریاد نزده‌اند؟ گزارش چند روز قبل پایگاه خبری واکاوی با عنوان “سقز؛ فراموش‌شده در نقشه آموزش عالی کشور” مگر همین وضعیت را تشریح نکرده بود و مقایسه روشنی با دیگر استان‌ها ارائه نداده بود؟
تکرار دردها بدون راهکار و اقدام و عملی از سوی مسئولانی که خود در جایگاه تصمیم‌گیری هستند، چیزی جز نمایش بی‌حاصل نیست. سقز دومین شهر پرجمعیت کردستان است و سال‌هاست منتظر تکمیل طرح نیمه‌تمام دانشکده علوم و فنون در مرحله اول و سپس و ارتقای آن به دانشگاه مستقل است و این نیازمند عمل است نه بازگویی پشت تریبون‌ها.
در حالی که سقز همچنان از حق اولیه خود محروم است، در شهرستان‌هایی با نصف جمعیت سقز، دانشکده‌ها و دانشگاه‌ها یکی پس از دیگری با مجوز وزارت علوم احداث می‌شوند و گسترش می‌یابند، اما مسئولان در مورد سقز کماکان در بیان بدیهیات مانده‌اند و این وضعیت چیزی جز تبعیض و اجحاف آشکار در حق مردم نیست.
بیان بدیهیات هنر نیست، آنچه از مسئولان انتظار می‌رود عملکرد و اقدام فوری است. مردم سقز دیگر نیازی به شنیدن روایت مشکلات ندارند. آنچه می‌خواهند، تکمیل فوری پروژه‌های نیمه‌تمام و آغاز جدی روند تأسیس دانشگاه مستقل است.
