کوردی پوشان “نامحبوب”

به یک باره که نمی دانیم چرا و چی شده همه این روزها لباس کوردی می پوشند . غیر از نماینده مجلس که معمولا کوردی می پوشد ، بقیه مسئولین در محافل رسمی معمولا با “که وا پاتول” ظاهر نمی شوند.
شایع شده که امسال استاندار به همه ی فرماندارها تکلیف کرده که باید برای ایام سال نو حتما لباس کوردی بپوشند. تا چه حد این موضوع صحت دارد یا ندارد را کاری نداریم اما اشاره به چند نکته ضروریست .
در این استان ما آدم هایی متوسط به دلایلی نه چندان محکم به مناصب مهم گماشته می شوند و برای سرنوشت ۱٫۶۰۳٫۰۰۰ نفر ادم تصمیم می گیرند، با “بودجه نداریم” ، “اختیارات نداریم” و ناز و اطوار نمی توان کار را پیش برد، باید آدم های توانمند و قابل را معرفی کرد، ولی متاسفانه چنین نیست، نمی دانم چرا باور نمی کنیم ما وسط مصیبت ایم و لباس کوردی پوشدن راهکار نیست.
مردم از شنیدن وعده های ارزانی و ایجاد اشتغال خسته شده اند. میوه با کیلویی ۵ تا ۶ هزار تومان کمتر پیدا می شود،گوشت روز به روز گرانتر، هزینه های درمانی سرسام آور، مشکلات مسکن لا ینحل و … نظارتی هم که یا وجود ندارد یا به ندرت شاهد هستیم. خوشمان بیاید یا نیاید ،تزریق نشاط به جامعه با حل این مشکلات امکان پذیر است نه با لباس کوردی پوشیدن های یه هویی!
شهروندان در استان کردستان وضع اقتصادی خوبی ندارند، بیکاری به ویژه در میان جوانان نگران کننده است، زندگی شان نمی چرخد و بدتر و ویرانگر از همه اینکه “امیدی هم به بهبود اوضاع در آینده ندارند”. بعد از انتخابات اخیر خیلی ها انتظار داشتند اوضاع تکانی می خورد، ولی چنین نشد. “طبقه متوسط شهری” ناراضی است؛ منتظر تغییر و بهبود است، ولی راه ها را بسته می بینید. متاسفانه بی عملی افراطی دولت اعتدال به آنجا رسیده است که حتی در میان “لشکر اندیشه” و گروه های مرجع نزدیک به خود هم محبوبیتش رو به کاهش است، البته رقبای سیاسی دولت حتی همین مقبولیت حداقلی را هم ندارند.
در همین #ویژه_نامه اخیر “واکاوی” سخنگوی دولت اصلاحات اشاره ی داشت به عدم استفاده از نخبگان کورد در مناصب بالای حکومتی و مقایسه کرده بود بودجه ی اختصاصی و میزان توسعه در دو استان کردستان و گیلان. مردم می شنوند که استان های همترازِ استانشان در حال تغییر جدی اند؛ واکنش های اولیه شاید تحقیر و تردید باشد، ولی تفاوتی در واقعیت ایجاد نمی کنند؛ خیلی ها در این استان حس می کنند داریم عقب می مانیم.