آیا واقعاً تصمیمات ستاد کرونا کارشناسی شده است؟
✍️نظام غفاری|عضو سابق شورای شهر سقز
امروزه کرونا و خطرات آن در میان مشکلات عدیده و نابسامانی‌های فروان کشور، از همه فراگیرتر و مهم تر است و با آن که حدود نه ماه از شیوع آن در کشور می‌گذرد، گاهی تصمیماتی برای جلوگیری از اشاعه بیشتر آن گرفته می‌شود که نشانی از منطق و خرد در آن دیده نمی‌شود. این تصمیمات _به زعم این جانب_ ناصواب ممکن است کشوری، استانی و یا منطقه‌ای باشند. برای نمونه نظری به تعدادی از آنها بیفکنیم:
۱. کاهش ساعات کار بانک‌ها و ادارات؛ کاهش ساعات کاری با فرض مراجعان ثابت مساوی است با ازدحام و تجمع بیشتر. اگر اداره‌ای قبلا هشت ساعت برای انجام امور ارباب رجوع فرصت داشت، اکنون برای همان میزان کار و همان تعداد ارباب رجوع پنج ساعت وقت دارد. به عبارت دیگر مراجعان هشت ساعت باید در طول پنج ساعت در آن محل، ازدحام ایجاد کنند.
۲. کاهش تعداد کارکنان؛ این راه حل(؟) نیز مانند مورد فوق موجب افزایش تجمع مراجعان به ادارات و تأخیر در انجام امور آنان است. اگر قبلا در اداره‌ای ده کارمند کار ارباب رجوع را انجام می‌دادند، اکنون نصف این تعداد به انجام کار می‌پردازند و مراجعان به ناچار باید مدت طولانی در انتظار بمانند.
۳. بستن معابر اصلی؛ شاید ناصواب‌ترین تصمیم در این زمینه که به هیچ وجه رافع مشکلات مردم و مانع تردد آنان نخواهد شد و دو نتیجه کاملاً معکوس در پی خواهد شد این تصمیم باشد؛ اول اینکه مشکلات ترافیکی به سایر معابر شیفت داده می‌شود و موجب گره‌های ترافیکی و کندی عبور و مرور و افزایش مسافت خواهد شد. دوم اینکه در مواردی افراد ناچارند مسیرهای خود را با پای پیاده طی کنند و این خود موجب ازدحام جمعیت است در حالی که مسافرت‌ها و ترددهای اجباری درون شهری با استفاده از وسیله‌ی نقلیه شخصی به مراتب کم خطر تر است.
و این موارد فقط نمونه‌هایی از تصمیمات مدیرانی است که هنوز نتوانسته‌اند امکانات استفاده از راه حلهایی مانند دورکاری را فراهم آورند.
