زلزله کرمانشاه و عدم اعتماد مردم به نهادهای دولتی و نیمه دولتی

حدود ده روز از زلزله ویرانگر غرب کشور می گذرد، ازابعاد، تلفات و خسارات این زلزله بسیار گفته شده است اما با بارش های اخیر و شروع فصل سرما این بحران وارد مرحله جدیدی شده است که بیش از پیش جان هموطنان را در معرض خطر قرار داده است. همنوایی و همدلی مردم ایران که زبانزد خاص و عام بود در این رخدادِ اخیر نمود بیشتری یافت و تمامی مردم هرآنچه در توان داشتند را در طبق اخلاص گذاشتند تا گوشه ی کوچکی از آلام مردم داغدار را آرام بخش باشند.
در این مدت نهادهای دولتی اعم از امدادگر، خدمات رسان و نیروهای نظامی و انتظامی در کنار مردم بوده اند. اما بحث مهم و اساسی در اینجا نحوه مدیریت این بحران و عواقب آن است که شواهد و قراین نشان از ضعف جدی آن خصوصا در نحوه اسکان مردم و نیز توزیع کمکهای مردمی است که عمده آن مربوط به بحث عدم اعتماد و ضعف جدی اعتماد مردم به نهادهای دولتی و حتی نیمه دولتی است. شايد بی اعتمادی اين روزهای افكار عمومی به نهادهای متولی امدادرسانی پررنگ ترین اتفاقی باشد كه در جريان فاجعه ای تلخ رخ می نماید و می تواند زنگ خطری باشد برای مسوولان که این مهم بایستی آسیب شناسی شده و برای جبران آن که زمانبر نیز می باشد تلاش جدی صورت گیرد. بر همین مبنا بسیاری از مردم خود آستین همت بالا زده و اقدام به ارسال کمکها به مکان های آسیب دیده کرده اند و همین بر میزان مشکلات افزوده است که نمونه آن ازدیاد کالاهایی است که ممکن است مازاد بر نیاز مردم باشد و در عوض کمبود کالاها و مایحتاجی است که در این موقع از سال نیاز اصلی و ضروری می باشد از جمله یک سرپناه، سرپناهی که از ایمنی لازم برخوردار باشد و جان مردم خصوصاً کودکان و سالخوردگان را حفظ کند. در این هنگامه ی بی اعتمادی، مردم به افراد و در بسیاری موارد به نخبگان پناه می برند و کمک ها را در اختیار آنان قرار داده اند و این افراد بایستی با بررسی شرایط موجود و با مشورت و نظرات کارشناسی کمک های دریافتی را به بهترین نحو ممکن در اختیار مردم قرار دهند پس بهتر است این افراد نیز در یافت کمک ها را به صورت نقدی هدایت کنند که بعدها تهیه سرپناه به شیوه های مختلف کاری راحت تر خواهد بود و یا پولهای دریافتی را می توان صرف امور زیربنایی ازجمله ساخت مدرسه و ..کرد.