تا زنده‌ام عاشقانه این راه را ادامه می دهم
موسیقی کردستان زبانزد خاص و عام است. هر شهر و روستایی در کردستان ملودی مختص به خود را دارد به همین دلیل به کردستان لقب سرزمین آواها داده اند. دامان “نه که روز” محل پرورش نوازنده های بنامی است که پله های ترقی را یکی پس از دیگری با رنج و مشقت طی کرده اند. یکی از این نوازندگان رضا صلواتی است که بیش از یک دهه فعالیت هنری موسیقایی در سطح شهرستان سقز دارد و توانسته شاگردان زیادی را در این حوزه پرورش دهد که هم اکنون در عرصه‌ی موسیقی داخلی و حتی جشنواره‌های خارجی می توانند حرفی برای گفتن داشته باشند. صلواتی عاشق سازش است و موسیقی در روح و جسمش تنیده است. برای اینکه رضا صلواتی را بیشتر بشناسید مصاحبه‌ی واکاوی با وی را بخوانید:
تا زنده‌ام عاشقانه این راه را ادامه می دهم
واکاوی: آیا در خانواده موسیقایی بزرگ شده‌اید و از چه زمانی این حس در شما پیدا شد که علاقمند به موسیقی هستید و باید این راه را ادامه دهید؟
صلواتی: نه متاسفانه. پدر من انسانی زحمت کش بود، همیشه دنبال یک لقمه نان حلال برای خانواده‌اش بود و اصلا با موسقی میانه‌ی خوبی نداشت. کسی هم در این راه از من حمایت نکرد، همیشه علاقه‌ی زیادی به موسیقی داشتم. همین علاقه باعث شد بدون داشتن هیچ امکاناتی و عدم حمایت دیگران قدم در این راه بگذارم و تا جایی هم که بتوانم دوست دارم به نسل جدید خدمت کنم.
واکاوی: برای آموزش ساز تنبک از چه کسانی بهره بردید؟
صلواتی: تلاش زیادی برای یادگیری ساز تنبک انجام دادم، برای اولین بار در محضر هنرمند علی طاهری حدود یک سال کار کردم و از نزدیک با نوازنده‌های دیگری آشنا شدم و دیدم که اگر قرار باشد در سطح حرفه‌ای کار کنم باید بیشتر تلاش کنم و با این‌ها ارضا نمی شوم و نیاز به کار بیشتر و تلاش بیشتر است. از طریق یک نوار کاست با بهمن رجبی آشنا شدم و برای اینکه از نزدیک او را ببینم راهی تهران شدم و بعد از جستجوهای زیاد برای یافتن وی که خود داستانی دارد بالاخره بهمن رجبی را از نزدیک دیدم و فهمیدم که تفاوت و تمایز ویژه‌ای با تمام تنبک نوازان سطح ایران دارد چه از لحاظ دیدگاه، تفکر، منش، شخصیت و نوازندگیش و تا اکنون هم که ۷۸ سال از عمرش می گذرد این تفاوت احساس می شود. البته آشنایی من با بهمن رجبی به سال ۷۵ بر می گردد و از آن موقع تاکنون برای هر کاری با وی مشورت می کنم و خودم را شاگرد وی می دانم و مثل یک پدر و حتی بیشتر دوستش دارم.
واکاوی: چه زمانی به سقز بازگشتید؟
صلواتی: ۵ سال که در محضر بهمن رجبی مشغول یادگیری ساز تنبک بودم و به نیمه‌ی راه رسیده بودم به من گفت که می توانی‌کتاب اول من را تدریس کنی و وقتی به سقز برگشتم با کمک دوست هنرمند عزیزم بهنام طاهری که آن زمان(سال۸۵) مدیریت آموزشگاه لاوژه را بر عهده داشت به صورت حرفه‌ای مشغول تدریس ساز تنبک شدم و به تصدیق دوست و دشمن کارهای فوق‌العاده‌ای در سطح کشور و خارج از ایران ارائه دادیم، برای نمونه در اولین حضورمان در جشنواره آموزشگاه‌های سراسری ایران، شاهو شیخی مقام دوم را به دست آورد و سال بعد از آن به صورت گروه‌نوازی در جشنوارهی رشت توانستیم از میان ۱۴۰۰ آموزشگاه معتبر ایران مقام اول، تندیس جشنواره و دیپلم افتخار کسب کنیم.
واکاوی: آیا آثار ضبط شده‌ای هم از خودتان دارید؟
صلواتی: در سال ۸۷ و قبل از اینکه من به جشنوارهی بیت و حیران سردشت بروم ۳ قطعه تجسم ریتمیک به اسم “شه‌رناخه‌وی یا بوکه‌سواره”
که یکی از اصیل‌ترین موزیک‌های بی‌کلام منطقه کوردستان می باشد را توسط منصور بهرام‌بیگی در تهران ضبط کردیم و در جشنوارهی آموزشگاه‌های سراسر ایران از بین ۱۴۰۰ آموزشگاه معتبر، آن سه قطعه مقام اول و تندیس جشنواره را از آن خود کرد.
واکاوی: از چه زمانی آموزش موسیقی را شروع کردید و در چه آموزشگاه‌هایی در سطح شهرستان سقز مشغول فعالیت هستید؟
صلواتی: اولین شروع تدریسم از سال ۸۴ و در دیواندره به مدت یک‌سال بود و پس از آن به سقز بازگشتم و کار آموزش و تدریس را در آموزشگاه‌های سقز ادامه دادم. ابتدا در آموزشگاه موسیقی “لاوژه” به مدت ۱۰ سال مشغول فعالیت بودم و پس از آن به مدت سه سال در جامعه‌ی هنری باربد نکیسا در شهرستان بوکان در کنار هنرمند امید نوبخت تدریس کردم؛ در ادامه به مدت یک سال در آموزشگاه “هوره” پیش هنرمند علی طاهری به آموزش موسیقی پرداختم و بعد از ۱۰ سال فعالیت در حوزه‌ی موسیقی الان به مدت سه سال است در آموزشگاه “ژه‌نیار” به سرپرستی آرش خورشیدی مشغول فعالیتم و تشکیل گروه کوردکوب هم از همین آموزشگاه پایه‌‌ریزی شد و اکنون دو سال است که به نام گروه تنبک نوازی کوردکوب در جشنواره‌های مختلف حضور پیدا می‌کنیم و کلاس‌های گروه‌نوازی در این آموزشگاه برگزار می شود و هدف اصلی من خدمت کردن به موسیقی کوردی است.
واکاوی: غیر از موسیقی سنتی، سبک دیگری از موسیقی نیز کار می کنید؟
صلواتی: من مخالف موسیقی پاپ، رپ و یا گیتار نیستم اما قبل از اینکه با این نوع موسیقی‌ها آشنا شویم مهم این است که موسیقی اصیل کوردی خود را بشناسیم و بچه‌هایی که برای آموزش به این‌جا می آیند باید به این درک برسند که مبدا موسیقی خودشان از کجاست. سال گذشته کلیپی را به اسم “به‌هارانه” به کولبران کورد تقدیم کردیم که در تهیه ی این کلیپ رضا رحیمی نوازنده‌ی باله‌بان و هه‌ژان بابامیری شاعر ما را همراهی کردند و برای نوروز امسال هم کار جدیدی را به بچه‌های عفرین، کرمانشاه وسرپل‌ذهاب تقدیم می کنیم و در آینده‌ای نزدیک هم قرار است با کمک هنرمند بهنام طاهری آواز کوردی را با بچه‌های گروه کوردکوب کار کنیم.
واکاوی: غیر از ساز تنبک ساز دیگری نیز کار می کنید؟
صلواتی: تنبک ساز تخصصی من می باشد در کنار آن نیز ساز سنتور کار کردم و برای یادگیری آن نزد هنرمند کمال کریمی آموزش دیدم و کتاب اول فرامرز پایور را نزد وی تمام کردم و پس از آن به مدت یک سال پیش شهباز شاهین‌پور نوازنده‌ی چیره‌دست در شهر مهاباد به یادگیری ساز سنتور پرداختم.
واکاوی: از گروه جدید کوردکوب بیشتر بگویید؟
صلواتی: چند سالی است که در فکر تشکیل گروهی قوی در ایران به اسم گروه تنبک‌نوازان کوردستان یا کوردکوب بودم، البته در تهران گروهی به اسم سفیدکوب وجود دارد که من کارهایشان را از نزدیک دیده‌ام و در حقیقت کوردکوب برگرفته از اسم گروه سفیدکوب در تهران است و چون فعالیت‌های زیادی در عرصه‌ی هنری داریم و با حضور در جشنواره‌های مختلف و کسب مقام و اینکه درسطح کشور کارهای درجه یک ارائه داده‌ایم تصمیم به تشکیل گروهی مستقل به سرپرستی خودم بهنام کوردکوب گرفتیم که حدود دو سال است که با این نام مشغول فعالیت موسیقایی بیشتر در زمینه‌ی ساز تنبک هستیم و بر آنیم که گروه فولک درجه ۱ برای حضور در جشنواره‌های داخلی و خارجی درست کنیم.
واکاوی: کوردکوب از چند نفر تشکیل شده است؟
صلواتی: گروه کوردکوب از بیش از ۶۰ نفر تشکیل شده و به حالت ارکسترای کوبه‌ای بزرگ می باشد و در حال حاضر در مناطق کوردنشین گروهی با این کیفیت و تعداد اعضا که بتواند حرفی برای گفتن داشته باشد وجود ندارد.
واکاوی: ثمره و حاصل تلاش‌های شما در این گروه و در مدت زمان فعالیت موسیقاییتان چه بوده است؟
صلواتی: شاگردان زیادی در طول این چند سال نزد من ساز تنبک آموختند برای نمونه کاوان کریمی یکی از شاگردان جوان من بود که هم‌اکنون یکی از بهترین نوازندگان ساز سنتور در رده سنی خود در سطح ایران می باشد و یکی از افتخارات شهر سقز است و از شاگردان موفق دیگر می توان به پارسا احمدزاده و ئالان فاروقی اشاره کرد که از بهترین شاگردان من هستند و در سال گذشته در کشورهای آلمان، ژاپن، بلغارستان و ارمنستان اجرا داشته‌اند و در تمامی آن‌ها مقام اول را کسب کردند و بسیاری از شاگردان دیگر من نیز در عرصه‌ی کشوری نامی برای خود دارند.
واکاوی: کمی از جشنوارهی بیت و حیران سردشت بگویید.
صلواتی: به نظر من جشنوارهی بیت و حیران سردشت از جشنوارهی موسیقی فجر مهم‌تر است چون تمام قومیت‌های ایران برای نمایش موسیقی فولک خودشان در سردشت دور هم جمع می شوند و به نظر من بهترین و باکیفیت‌ترین جشنواره در سطح ایران است، به خاطر اینکه رنگ و بوی خاص منطقه‌ای و نواحی ایران را دارد و از سال آینده قرار است تبدیل به جشنوارهی ملی بیت و حیران شود و در جشنوارهی امسال که مدتی قبل برگزار شد در گروه‌نوازی مقام دوم را کسب کردیم.
واکاوی: با وجود این همه افتخار که در عرصه‌ی موسیقی برای سقز کسب کردید آیا آن‌گونه که شایسته تقدیر هستید، از شما تجلیل به عمل آمده است و حمایت شده‌اید؟
صلواتی: گروه ما و شاگردانم در طی این سال‌ها افتخارات زیادی برای سقز کسب کرده‌اند اما دریغ از یک تقدیر و تشکر از سوی ارگانی، البته ما هم چنین توقعی از آن‌ها نداریم کار خودمان را می کنیم و فرهنگ و هنر اصیل کوردی منطقه‌ی خودمان را به هر جا که می رویم معرفی می کنیم.
داستان جالبی را برایتان بازگو کنم اینکه ما ۵ سال پیش جواز حضور در جشنوارهی زاگرس‌نشین‌های بروجن را به دست آوردیم که جشنواره‌ای مهم در حوزه ی موسیقی کشور است و استاد ارسلان کامکار و مرحوم استاد لطفی داوران آن بودند، به همراه استاد بزرگوار کمال کریمی از نوازندگان سنتور به فرمانداری رفتیم و از فرمانداری وقت درخواست وسیله‌ی نقلیه کردیم که حداقل یا اتوبوس در اختیار ما بگذارند یا هزینه‌ی رفت و آمدش را بدهند که با شیوه‌ای ناپسند ما را از ساختمان فرمانداری بیرون کردند و در نهایت پدر دو نفر از شاگردان موفق شدند از طرف آموزش و پرورش یک مینی بوس در اختیار ما قرار دهند. شما خودتان حساب کنید حدود ۴۸ ساعت با مینی بوس در راه بودیم تا به بروجن رسیدیم، اما بچه‌ها این‌قدر انرژی داشتند که مقام اول و تندیس جشنواره را بدست آوردیم؛ با این وجود زمانی که برگشتیم کوچکترین تقدیری از ما نشد اما با تمام این سختی‌ها از پای نمی ایستیم و راه را ادامه می دهیم.
واکاوی: و سخن آخر:
در این جا جای خود دارد از طریق پایگاه خبری شما از آقای رضا رحیمی نوازنده‌ی باله بان که الان مدت ۳ سال است مثل دوست و برادر در اکثر کارهایم من را همراهی کرده و یکی از بهترین و بااخلاق‌ترین هنرمندان سقز است تشکر ویژه‌ای کنم و همچنین از دوست عزیزم هه ژان بابامیری شاعر سقزی که انتخاب اشعار آهنگ‌ها بر عهده‌ی وی بوده و همیشه در کنار ما بوده، همچنین از اولیای هنرجویان و انجمن گروه کوردکوب که در طی این مدت و در این مسیر همیشه ما را یاری داده‌اند بسیار سپاسگزارم و از گروه مادفیلم سقز به سرپرستی رێدار محمدی کیا که در تهیه کلیپ ویژه نوروز ۹۷ ما را همراهی کردند تشکر می کنم و در آخر از تمام هنرمندان سقز با تمام ارادت و احترامی که به آن‌ها دارم تقاضا دارم که بدون حاشیه برای پیشبرد موسیقی و خدمت به موسیقی فولک کوردی کار کنند و آرزوی موفقیت برای تمام آن‌ها دارم.
بژی کاک ره زا سه له واتی که له پیاوی ماندو نه ناسی ریگای موسیقا هیوادارم له ته واوی بوواره کانی ژیانتا سه ربه رز و سه ر که وتو بیت