جای خالی یک مجتمع خدماتی رفاهی در سقز
اگر در گذشته شاهد وجود کاروانسرای تاجوانچی در سقز بودیم و به واسطه آن مسافران و گردشگران و تُجّاری از دور و نزدیک برای ساعاتی یا روزهایی در آن به استراحت می‌پرداختند، آیا امروز و با توجه به شرایط و موقعیت سقز جای خالی یک مجتمع خدماتی-رفاهی دیده نمی‌شود؟
مجتمع‌های خدماتی و رفاهی از قدیم‌الایام وجود داشته‌اند، شاید کاروانسراها را بتوان نمونه‌های موفقی از این مجتمع‌ها در آن دوران ارزیابی کرد. در سقز می‌توان از کاروانسرای تاجوانچی بعنوان یک نمونه بارز نام برد که اگرچه اکنون جز خرابه‌ای از آن باقی نمانده است اما زمانی بر شکوه و جایگاه سقز افزوده بود.
مجتمع به جای کاروانسرا
امروزه نیز در جریان سفرهایی که هر یک از ما به شهرهای دور و نزدیک داریم با مجتمع‌هایی روبرو می‌شویم که تقریبا می‌توان گفت نقش همان کاروانسرا را دارند با این تفاوت که بسیار امروزی‌تر و با امکانات بیشتر هستند. مسافر و راننده پس از طی صدها کیلومتر راه، دقایقی را در این مجتمع استراحت و پس از آن باقیمانده راه را طی می‌کنند. مجتمع‌های امروزی پا را از این فراتر نهاده و امکانات متنوع‌تری همچون تالار، رستوران، استخر شنا، بازی‌های متنوع و … را برای مسافر و گردشگر فراهم کرده‌اند.
از قدیم‌الایام از سقز بعنوان یک شهر در مسیر شاهراه ارتباطی نام برده‌اند. موقعیت فوق‌العاده مهم این شهر و مرکزیت آن در میانه شهرهای مریوان، دیواندره، بانه، بوکان و حتی تکاب و به تبع آن برای شهرهای دیگری که در ادامه این مسیرها قرار گرفته‌اند مؤید این نکته است، اما در هنگام مواجهه و دیدن وضعیت موجود گویی با یک بیراهه و یا یک شهر بن‌بست روبرو هستید و در صورت ادامه مسیر به سمت هرکدام از این شهرها نشانی از مجتمع‌هایی که فرد بتواند استراحتی بکند یا برخی اقلام موردنیاز برای سفر را تهیه کند دیده نمی‌شود.
تلاش‌های ناکام
بیش از یک دهه قبل تلاش‌ها برای ساخت یک مجتمع خدماتی رفاهی (نگین رفاه زاگرس) در حدفاصل سقز-صاحب از سوی سرمایه‌گذار بخش خصوصی آغاز شد، اما عدم حمایت‌ها و احیانا برخی کارشکنی‌ها سبب شد تا این فرصت به یک تجربه تلخ سرمایه‌گذاری در این زمینه تبدیل شود. آنچه بر سر این پروژه آمد نشان داد که شعارها پیرامون حمایت از سرمایه‌گذار، ایجاد اشتغال، بهبود فضای کسب و کار و فرش قرمز برای سرمایه‌گذاران حداقل در سقز در حد یک حرف باقی ماند، وگرنه نمونه‌های مشابه و بلکه بزرگتر این مجتمع چند سال قبل در دیواندره و این روزها نیز در سنندج با موفقیت روبرو شدند.
در دیواندره چند سال قبل یک مجموعه مناسب با امکانات ویژه‌ای همچون مجموعه آبی، تالار، رستوران، اقامتگاه، پمپ بنزین و … به بهره‌برداری رسید و اکنون خوشبختانه یکی از مجتمع‌های موفق این مسیر محسوب می‌شود. اواخر تیرماه امسال نیز یک مجتمع گردشگری دارای بخش‌هایی از جمله هتل، استخر، رستوران جنگلی، رستوران روف گاردن، فروشگاه، سالن بیلیارد، سالن تیراندازی، شهربازی، گیم نت و… در محور پروژه گردشگری قشلاق-گریزه سنندج افتتاح شد که به گفته مسئولان برای ١٠٠ نفر اشتغال ایجاد کرده است.
احتمالا آنچه بر سر نگین رفاه زاگرس آمد درس عبرتی شده است برای کسانی که قصد سرمایه‌گذاری در این زمینه را دارند. اما این دلیل مناسبی برای بی‌توجهی به این عرصه نیست. با توجه به موقعیت و شرایطی که از سقز گفته شد مسیرهای مواصلاتی این شهرستان حداقل ظرفیت وجود سه مجتمع اینچنینی را دارد.
وجود مجتمع؛ هم فال و هم تماشا
از طرفی چنین امکاناتی علاوه بر اشتغال، می‌توانند بر ایمنی سفر خصوصا در این مسیر پُر تردد هم تأثیرگذار باشند. مسافر و راننده پس از چند ساعت رانندگی، جهت رفع خستگی و تهیه مایحتاج از این مجتمع می‌تواند با اطمینان بیشتر به راه خود ادامه دهد.
خدمات رفاهی و یا سرگرمی‌های متنوع هم می‌تواند بر دامنه موفقیت این مجتمع‌ها بیفزاید. همچنین باتوجه به رشد خودروهای هیبریدی و برقی جایگاه برقی در این مجموعه‌ها و یا داخل شهر می‌تواند توسعه ایجاد کند. مسئولان می‌توانند ضمن حمایت ویژه از سرمایه‌گذاران، برای این موضوع نیز با شرکتهایی که در این زمینه فعالیت دارند وارد مذاکره شوند.
توسعه سقز در گرو توجه به ظرفیت‌ها
راه توسعه سقز از استفاده از ظرفیت‌ها می‌گذرد و تا زمانیکه به ظرفیت‌های موجود بی‌توجهی شود طبیعی است که سقز از قافله شهرهای اطراف خود دور و دورتر خواهد شد. کما اینکه در همین مورد و در مقایسه سقز با شهری به مراتب کوچک‌تر از خود (دیواندره) متوجه این موضوع شدیم!
