روزهای سرد و سخت
صبح زود روز یکشنبه ۲۵ آذر ۱۴۰۳؛ دو روز است که هوای سرد و یخبندان مهمان سقزی‌هاست، همچون سالهای گذشته، مدارس و ادارات تعطیل و شهر در یک سکوت سرد زمستانی به سر می‌برد.
اما این تمام ماجرا نیست، انگار امسال وضعیت مقداری متفاوت‌تر است، پس از تابستان گرم و طاقت‌فرسا، قرار است روزهایمان در زمستان نیز سرد و سخت باشد. تقریبا از ریز و درشت مسئولان متوجه این موضوع شده‌اند که در همه‌پیز ناترازی داریم و اینکه خود به این اقرار می‌کنند نشان می‌دهد که یک قدم جلو هستیم.
پویش “دو درجه کمتر” (کنترل گرمایش در خانه و محل کار) از رئیس جمهور آغاز شده و آنطور که در شبکه‌های اجتماعی می‌بینیم یکی یکی استانداران و احتمالا فرمانداران نیز مردم را به این پویش دعوت می‌کنند.
واقعیت است که همدلی و همراهی مردم عاملی مهم در برون‌رفت از تنگناهاست. حتی اگر در پویش نیز شرکت نکنند با تعطیلی‌هایی که پیش آمده و احتمالا ادامه هم داشته باشد حداکثر همراهی و همدلی را نشان داده‌اند.
اما سؤال اینجاست که “چرا فقط مردم؟” اگرچه مسئولانی که دعوت به پویش دو درجه کمتر می‌کنند خود نیز بخشی از این پویش هستند و احتمالا آن را هم اجرا می‌کنند، اما کارویژه و وظیفه اصلی آنها یک چیز دیگر است و آن مدیریت است، مدیریتی که اگر درست و دقیق بود شاهد چنین وضعیتی نبودیم.
فکر می‌کنید تعطیلی یک روز آموزش در هفته، تعطیلی یک روز خدمت‌رسانی و رفع و رجوع امورات مردم در ادارات، تعطیلی دو روز در هفته تولید نشانگر چیست و تبعات آن چیست؟ نشانگر عدم مدیریت است و تبعات آن را همین الان هم در معدل دانش‌آموزان، رضایت پایین مردم از سیستم اداری و خاموش شدن چرخ تولید، فشار بر تولیدکننده و اقتصاد و اشتغال می‌بینیم و هر روز هم بیشتر می‌شود.
مردم تابستان را با خاموشی‌های چند ساعته به امید اینکه خانه‌هایشان در زمستان سرد گرم باشد سپری کردند و حالا هم آموزش و تولید و… تعطیل تا حداقل سلامت مردم محفوظ بماند و همچنان پای کار همدلی و همراهی بمانند.
