سهمیه ۲۰۰میلیون دلاری پَر

منطقه آزاد تجاری ـ صنعتی بانه و مریوان قرار بود به موتور محرک توسعه استان کردستان تبدیل شود؛ اما پدیده‌ای که می‌توان «فاجعه مدیریتی» نام گذاشت، همچون موریانه به جان نیمه جان این منطقه افتاده است.

خبرگزاری کُردپرس در یادداشتی به قلم سروش حبیبی‌راد نوشت: سهمیه ۲۰۰ میلیون دلاری واردات کالا برای امسال، درست مانند سال گذشته که ۱۵۰ میلیون دلار از دست رفت، عملاً در آستانه نابودی قرار دارد، چرا؟ چون هنوز خبری از گمرک نیست، خبری از انبار و زیرساخت‌های اولیه دپوی کالا نیست، خبری از اجرای وعده‌های رنگارنگ مدیران منطقه آزاد هم نیست.

نتیجه این سوءمدیریت کاملاً روشن است؛ سهمیه‌ای که می‌توانست موجب اشتغال هزاران نفر در استان شود، با کمترین درصد سودِ ممکن به دیگر مناطق آزاد کشور واگذار می‌شود؛ و در حالی فعالان اقتصادی کردستان از این فرصت‌ها بی نصیب می‌مانند که مناطق دیگر کشور با همان سهمیه‌ها توسعه پیدا می‎کنند و در نهایت، مدیران منطقه آزاد بانه – مریوان تنها به نشست‌های بی‌ثمر و وعده‌های توخالی بسنده می‌کنند.

آیا این چیزی جز خیانت آشکار به مردم کردستان است؟ آقایان مدیر! شما ۲ سال تمام فقط یک کار کرده‎اید: نابودی فرصت‌های استان؛ نه گمرکی ایجاد کرده‌اید، نه انبار و نه زیرساختی ساخته‌اید و نه حتی توانسته‌اید سهمیه‌ای که دولت برای توسعه کردستان اختصاص داده را حفظ کنید.

با این اوصاف باید پرسید: منطقه آزاد بانه و مریوان واقعاً چه کارکردی دارد؟ آیا فلسفه وجودی این منطقه فقط این بوده که بهانه‌ای برای نمایش ناکارآمدی مدیریتی باشد؟ مردم کردستان باید تا چه زمانی شاهد از دست رفتن سرمایه‌های ملی و فرصت‌های اقتصادی‌شان باشند؟

مدیران منطقه آزاد بانه – مریوان اگر اندکی حس مسئولیت داشتند، امروز یا باید پاسخگو می‌بودند یا جای خود را به کسانی می‌دادند که بتوانند حداقل از هدر رفتن سرمایه ملی جلوگیری کنند؛ اما آنچه دیده می‌شود، تنها بی عملی، سکوت و افتخار به هیچ کاری نکردن است.

کردستان امروز بیش از هر زمان دیگری به مدیریت شفاف و پاسخگو نیاز دارد؛ نه مدیریتی که هنر آن فقط در «واگذاری فرصت‌ها به دیگران» باشد.