فرودگاه سقز؛ چهار ماه بدون پرواز، چهار ماه سکوت مسئولان

مسئولان استانی از انجام اولین پرواز شرکت پارسایر در سنندج خبر دادهاند، در سقز اما فرودگاه این شهر بیش از چهار ماه است که هیچ پروازی به خود ندیده است. این در حالی است که میلیاردها تومان بودجه برای ساخت این زیرساخت صرف شده، اما امروز در سکوت و بیتوجهی مسئولان، مردم شهر و منطقه از مزایای آن بیبهرهاند.
روز سهشنبه هشتم مهرماه نخستین پرواز جدید در مسیر سنندج–تهران توسط شرکت پارسایر انجام شد. گرچه مسئولان خواستند این پرواز را با نام افزایش پروازهای فرودگاه سنندج به مردم بفروشند اما از آنجا که فرودگاه مذکور پیشتر دو پرواز هفتگی داشت و پروازهای چهارشنبه آن بارها با بینظمی یا تعطیلی همراه بود، اکنون با این اقدام تنها میتوان گفت فرودگاه سنندج توانسته دو پرواز هفتگی را در تقویم پروازی خود حفظ کند.
اما در سوی دیگر، فرودگاه سقز ماههاست در خاموشی مطلق به سر میبرد. تنها پرواز هفتگی این فرودگاه حدود چهار ماه است که متوقف شده و هیچ برنامه مشخصی برای ازسرگیری پروازها اعلام نشده است. وعدههایی که از سوی مسئولان داده شد نیز تاکنون عملی نشده؛ از جمله وعده نماینده سقز و بانه درباره برقراری پروازی جدید توسط شرکت پارسایر.
از آنجا که احتمال میرود نواقص زیرساختی و مشکلات فنی فرودگاه مانع اصلی فعالیت آن است، اما پرسش اینجاست که چرا حاضر به روشنگری در اینباره و رفع نواقص نیستند و بدتر آنکه اقدام به تبلیغات و وعدههای رسانهای کردهاند. این موضوع بهویژه زمانی اهمیت مییابد که بدانیم میلیاردها تومان بودجه برای ساخت این فرودگاه که میتوانست دروازه توسعه منطقه باشد هزینه شده و اکنون در بلاتکلیفی رها شده است.
وجود فرودگاه در سقز یک نیاز حیاتی به شمار میرود. برای بیماری که باید فوراً به تهران منتقل شود، برای دانشجویی که مسیر طولانی جادهای وقت زیادی از او میگیرد، یا برای بازرگانی که ناگزیر به رفتوآمد مکرر است، نبود پرواز مستقیم معضلی بزرگ است. افزون بر این، با توجه به نبود جادهای استاندارد و ایمن و فقدان راهآهن در منطقه، اهمیت فرودگاه چندین برابر میشود.
فرودگاه سقز نمونهای از پروژههایی است که با هزینههای کلان ساخته شدند اما به دلیل ضعف مدیریت و بیتوجهی، نتوانستند به کارکرد اصلی خود برسند. بازگشت این فرودگاه به چرخه بهرهبرداری نه یک انتخاب، بلکه ضرورتی انکارناپذیر برای توسعه و عدالت در سقز است.