خُسرانِ بی پایان
هفته مبارزه با مواد مخدر پایان یافت اما اعتیاد و گرفتاری بخشی از جامعه در دام مواد مخدر بعنوان یک خُسران کماکان پابرجاست.
در سقز اگر تا پیش از این مکان‌هایی همچون حوالی پُل بهارستان و اطراف خیابان کودک را محل تجمع گرفتاران در این بلا می‌شناختیم اکنون حوزه نفوذ آنها گسترده‌تر شده و در امتداد رودخانه و پُل‌های اطراف تا پارک و خیابان کودک و حتی پارک لاله گسترش پیدا کرده‌اند.
با در نظر گرفتن این موضوع، اشاره به این نکته که هر سال در چند مرحله طرح‌هایی با عنوان “طرح جمع‌آوری معتادان متجاهر” اجرا می‌شود ضروری است، اما اینکه کماکان حضور این افراد در این مکان‌ها مشاهده می‌شود خود نشان دهنده میزان تاثیر آن است. البته این به معنی نا امیدی از چنین طرح‌هایی نیست، بلکه لازمه این موضوع مقدمات و مؤخره‌هایی است که باید در نظر گرفته شوند.
یک کارشناس حوزه اعتیاد در مورد طرح جمع آوری معتادان متجاهر در سال جاری گفت: با همکاری نهادهای مختلف و درگیر با معضل اعتیاد، امسال ۱۲۰ نفر معتاد متجاهر بازداشت شده‌اند که حدود ۹۰ نفر از آنها در کمپ‌های طلوع پاکی (۴۲ نفر)، حیات نور (۳۰ نفر) و سرای امید (۲۹ نفر) ساماندهی شده‌اند و مابقی نیز که غیر بومی بوده‌اند به شهرهای خود منتقل شده‌اند و این علاوه بر تعداد افرادی است که پیش از اجرای طرح بصورت خودمعرف در این مراکز حضور داشته‌اند.
بهزاد بایزیدی گفت: اینکه ۹۰ نفر از کسانی که برای تأمین خورد و خوراک روزانه‌شان ممکن بود دست به هرکاری بزنند از سطح شهر جمع‌آوری شوند خود می‌تواند آمار جرایم کوچک و حتی بزرگ را کاهش دهد. اما این اقدامات صرفا یک مُسکّن هستند و مهم مراقبت‌های بعد از خروج است.
این کارشناس افزود: مقرر شده تا پس از گذشت یک ماه و هنگام آزاد شدن این افراد از کمپ‌ها، جلسه‌ای جهت ساماندهی آنها و نحوه مراقبت‌های پس از خروج تدارک دیده شود بلکه تا جای ممکن این افراد به آغوش جامعه بازگردند.
بایزیدی البته به نقش خیران در یاری‌رساندن به کمپ‌ها و نقش کارآفرینان در اشتغال افراد بهبود یافته اشاره کرد و افزود: در حال حاضر و به جهت گران شدن خوار و بار و مایحتاج روزانه کمپ‌ها در مضیقه هستند و چنانچه خیّران به این حوزه ورود پیدا نکنند چه بسا منجر به تعطیلی مراکز نیز می‌گردد و اینجا ورود خیّران در توانمندسازی کمپ‌ها می‌تواند تأثیرگذار باشد. همچنین حمایت کارآفرینان از افرادی که بازپروری شده‌اند نیز مهم است که البته در این راه نهادهایی همچون فرمانداری، بهزیستی، کمیته امداد و حتی کارشناسان مربوطه باید به نوعی دستیار کارآفرینان باشند.
این کارشناس در پایان به نقش نهاد، خانواده، آموزش و رسانه‌ها اشاره‌کرد و افزود: بهترین راه مقابله با این خُسران پیشگیری است و این امر جُز با آموزش و آگاه‌سازی شهروندان خصوصا نوجوانان نسبت به عواقب اعتیاد ممکن نیست و اینکه نباید موضوع را به یک قشر خاص محدود کنیم چرا که اکنون در میان تمامی اقشار جامعه افرادی هستند که دچار این بلا شده‌اند. بطور ویژه، عدم نظارت والدین می‌تواند نقش بسزایی در شکل‌گیری اعتیاد داشته باشد و به هر اندازه والدین نوجوانان را به حال خود رها کنند به همان اندازه او را در برابر اعتیاد آسیب پذیر تر کرده اند.
