مناسب‌سازی در شهر و رنج مضاعف معلولان
رفت و آمد روان در سطح شهر برای معلولان فراتر از یک دغدغه است و با نگاهی به پیاده‌روها و برخی سازه‌ها که به بهانه مناسب‌سازی صورت گرفته است به نظر می‌رسد آنچه انجام گرفته است صرفا برای رفع تکلیف است، وگرنه در هیچ کجای دنیا به این کار مناسب‌سازی گفته نمی‌شود.
کارهایی مانند همسطح‌سازی جداول و آسفالت خیابان، استفاده از سنگ‌فرش‌های سکه‌ای جهت تردد راحت‌تر نابینایان، ایجاد سطوح شیب‌دار در ورودی ادارات و مراکز خرید، جانمایی آسانسورهای ویژه معلولین، سرویس‌های بهداشتی ویژه و… همگی جزو ابتدایی‌ترین کارهایی است که بایستی برای معلولان انجام شود اما نمودی از آن را در شهر نمی‌بینیم.
در همین ارتباط یک فعال حوزه معلولان به واکاوی گفت: هیچ درکی از مناسب‌سازی در میان دستگاه‌های اجرایی وجود ندارد و در جلسات نیز صرفا به کلی‌گویی‌ها بسنده می‌شود.
ناصر سرگران با اشاره به اینکه در شهرستان سقز حتی نسبت به شناسایی معلولان نیز سخت‌گیری می‌شود گفت: سخت‌گیری یعنی شناسایی تعداد کمتری معلولان و تعداد کمتر معلولان یعنی اخذ و اختصاص بودجه کمتر به این امر، طبیعی است در وضعیت فعلی نیز نبود بودجه بهترین راه در رو برا مسئولان است.
سرگران افزود: همه اینها در حالی است که مطابق استانداردهای موجود، برای افرادی با کمترین معلولیت بایستی خدمات ویژه و متناسب با ناتوانی‌شان به آنها ارائه شود، اما پیش‌پا افتاده‌ترین کارها که یک تردد آسان در فضای سبز است برای معلولان شهر ما فراهم نیست.
