کم‌آبی پشت درهای سقز؛ ما هنوز سرگرم شستن کوچه‌ایم
با اینکه قطعی آب به پشت درهای سقز رسیده و در شهر همسایه (بانه) نصف شبانه‌روز آب قطع است، اما در سقز هیچکس بحران کمبود آب را جدی نمی‌گیرد و هنوز شستن کوچه و خودرو و سایر مصارف بی‌رویه با آب شُرب ادامه دارد.
برخی محله‌های بانه روزانه تنها چند ساعت از نعمت آب برخوردارند. این هشداری است که سقزی‌ها باید آن را جدی بگیرند، یعنی با آنکه کم‌آبی و شاید هم بی‌آبی تا بیخ گوش سقزی‌ها رسیده است اما مصرف آب به شکل نگران‌کننده‌ای در این شهر بالاست و سقز را روی لبه بحران آورده است.
رئیس اداره آبفا در گفتگو با واکاوی و با اشاره به سرانه مصرف آب گفت: سرانه مصرف جهانی آب ۱۰۰ لیتر برای هر نفر در شبانه‌روز است و این میزان در ایران ۱۵۰ لیتر است، اما در سقز به ۲۰۰ لیتر برای هر نفر هم رسیده؛ یعنی دو برابر میانگین جهانی و بسیار فراتر از متوسط کشوری. و این در حالی است که سقز فقط یک منبع اصلی تأمین آب دارد و آنهام سد چراغ‌ویس است.
عباس جاوید، مدیر امور آب شهرستان سقز با اشاره به وضعیت منابع آبی شهرسان سقز گفت: بخشی از آب این سد با دبی ۱۲۰۰ لیتر در ثانیه برای اهداف محیط‌زیستی و تغذیه چاه‌هایی است که منبع تأمین آب فضای فضای سبز شهرداری رها سازی شده است. این درحالی است که هیچ آبی از این سد برای کشاورزی اختصاص نیافته و هنوز پایاب ۵ هزار هکتاری آن عملیاتی نشده است که اگر میشد اکنون احتمالا با مشکل کم آبی مواجه بودیم و حالا هم که پیش‌بینی‌ها برای پاییز چندان امیدوارانه نیست احتمالا برخوردن به مشکل وجود دارد.
اما مشکل فقط بارش نیست، احتمالا مشکل ما مردم و نوع نگاه‌مان هم مؤثر است، نگاهی که هنوز باور ندارد منابع پایان‌پذیرند. نمی‌شود با شیلنگ در کوچه جشن آب گرفت و بعد از مسئولان توقع معجزه داشت. ما هم در شکل‌گیری این بحران شریکیم. حتی اگر فعلاً شیر آب خانه‌مان باز است، این به‌معنای امنیت نیست.
هر لیتر آبی که امروز بی‌دلیل می‌ریزد، فردا ممکن است نبودش زندگی‌مان را متوقف کند. پس بیایید واقعیت را انکار نکنیم. هرکدام از ما وظیفه داریم خانواده، دوستان و اطرافیان‌مان را نسبت به خطری که همین حالا بیخ گوش‌مان است، آگاه کنیم. صرفه‌جویی امروز، شاید تنها کاری باشد که واقعاً از دست‌مان برمی‌آید — و شاید مؤثرترینشان.
