دیم کارانی که شادمان نیستند

دیم کاران کردستان را باید مصداق ضرب المثل “از اینجا رانده و از آنجا مانده” دانست. چرا که کشاورزان این استان با وجود منابع آبی فراون کمترین استفاده را از این نعمت داشته و بیشترین سطح زیر کشت دیم را دارند و در مقابل هزینه و زحمات فراوان کمترین بازدهی و سود نصیب آنان می شود.

اگر نوسانات قیمت را در دو سال اخیر در نظر بگیریم و مقایسه ای با افزایش قیمت خرید تضمینی داشته باشیم متوجه عمق فاجعه خواهیم شد. خرید تضمینی گندم در سال ۹۷ ۱۳۵۰ تومان بود که امسال با افزایش ۳۰ درصدی به ۱۷۵۰ تومان رسیده است این در حالی است که تمامی هزینه ها افزایشی چند برابری به خود دیده است.

یک هکتار زمین زراعی بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان برای یک کشاورز دیم کار هزینه در بر دارد (شخم زمین: ۲۰۰ هزار+ خاک ورز: ۱۵۰ هزار+ کود: ۲۰۰ هزار+ ردیف کار+ سم پاشی: ۲۵۰+ ده درصد سهم کمباین+ بذر و …) که اگر بارش ها به میزان مناسب باشد و کشاورز خوب به زمین رسیدگی کند می تواند دو تُن گندم برداشت کند، در مقابل و در یک هکتار زمین آبی می توان چند برابر گندم برداشت کرد و هردو نیز گندم را به یک قیمت می فروشند.

بسیاری از کشاورزان کردستانی به دليل عدم تخصیص آب و نبود تكنولوژی پايدار کمترین بهره را از زمین های خود می برند. یک کشاورز در گفتگو با وکاوی با اشاره به هزینه های بالای کشت دیم می گوید: چون میزان برداشت در این زمین ها کم و هزینه ها بسیار زیاد است نمی توانیم گندم را به سیلوها و محل های ذخیره گندم تحویل دهیم و منتظر باشیم دولت به صورت قطره چکانی پولمان را بدهد، ناچار گندم را خارج از استان و حتی با هزینه ای کمتر ( ۱۶۷۰ تومان) اما به صورت نقد می فروشیم تا از یک سو بدهی ها و هزینه هایی که در طول سال داشته ایم را پرداخت کنیم و از سوی دیگر بتوانیم بذر مورد نیاز سال آینده را که آن هم با قیمتی گرانتر (۲ هزار تومان) خریداری کنیم و عملا نمی توانیم پس اندازی داشته باشیم.

اراضي ديم به عنوان منبع عمده توليد کالایی همچون گندم در استان کردستان محسوب می شود و لازم است حمایت های ویژه ای از این دسته کشاورزان به عمل آید.