درسی که گران تمام می‌شود
احتمالا بسیاری از والدین به دلیل شرایط ویژه‌ی آموزشی، تعطیلی مدارس، میل به پیشرفت تحصیلی فرزندان و شاید هم مقداری چشم و هم‌چشمی، نیم نگاهی به کلاس‌های خصوصی دارند.
اما تا حالا به این فکر کرده‌اید که در این بازار پُر مدعا که متر و معیارِ ارزیابی درست و درمانی هم برای آن وجود ندارد قیمت‌گذاری برای تدریس خصوصی چگونه صورت می‌گیرد؟ کدام معلم می‌تواند نیازهای آموزشی فرزند شما را تأمین کند؟ آیا صرف هزینه زیاد می‌تواند تضمینی برای موفقیت باشد؟ متولی صدور مجوز چنین مراکزی کدام نهاد است؟ آیا بر نحوه تدریس و قیمت‌ها نظارت می‌شود؟
عواملی همچون میزان تحصیلات، سابقه تدریس، نزدیکی آموزشگاه و … در انتخاب یک آموزشگاه و یا مدرس تأثیرگذار هستند. اما هزینه کلاس یک متغیر به شدت مورد توجه خصوصا برای والدینی است که احیانا درآمد چندانی ندارند اما از طرفی حاضر نیستند فرزندشان نسبت به دوستان خود کم و کسری داشته باشند.
با گشت و گذاری کوتاه در فضای مجازی میتوانید لیستی از این آموزشگاه‌ها را در سطح همین شهر سقز بیابید و راجع به متغیرهای مدنظر از جمله هزینه کلاس‌ها پرس و جو کنید. واکاوی در تماس با تعدادی از این آموزشگاه‌ها با قیمت‌های عجیبی روبرو شد؛ جلسات در آموزشگاه‌های مختلف از ۹۰ هزار تومان تا ۱۵۰ هزار تومان برای فقط یک درس و یک جلسه متغیر بودند که با احتساب چند درس و چند جلسه در هفته و ماه، شاید مبالغ هنگفتی از آب درآیند، مبالغی که حتی داد خانواده‌های پُر درآمد را نیز درآورده است.
یک مدرس کلاس خصوصی در این‌باره و با عنوان اینکه معمولا کلاس‌های خصوصی نرخ مشخصی ندارند و توافقی هستند به واکاوی گفت: فردی که در چنین مراکزی ثبت‌نام می‌کند با میل خود به این کار اقدام می‌کند، پس احتمالا توان پرداخت این مبالغ را نیز دارد.
وی با اشاره به وضعیتی که کرونا به‌وجود آورده گفت: سابق بر این کلاس با ۱۰ تا ۱۵ نفر تشکیل می‌شد اما اکنون به دلیل محدودیت‌های کرونا کلاس‌ها با یک و یا دو نفر تشکیل می‌شود و این کار مستلزم صرف وقت و هزینه بیشتری است و در عین حال نیز همزمان با چهار ماه تعطیلی هیچ حمایتی از آموزشگاه‌ها نشد و این درحالی است که مدیران این آموزشگاه‌ها باید هزینه‌های جاری از جمله اجاره را پرداخت می‌کردند.
این مدرس افزود: از طرفی نبود متولی مشخص (آموزش و پرورش، سازمان تبلیغات، فنی حرفهای و…) و ساز و کار تعیین صلاحیت تدریس نیز بیش از پیش به این آشفته بازار دامن زده است.
ابتدا موضوع را از آموزش و پرورش پیگیری کردیم که آیا نهاد مشخص و ساز و کار دقیقی برای چنین موضوعاتی وجود دارد؟ رئیس آموزش و پرورش سقز با اعلام اینکه مطابق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی متولی آموزش رسمی در کشور تا مقطع دیپلم، نهاد آموزش و پرورش است، ورود سایر نهادها را به نوعی مغایر با این موضوع دانست و تأکید کرد که این موضوع در سطوح وزارتخانه، اداره کل و شهرستان مورد مناقشه جدی است.
فیروز عارفی افزود: شورای نظارت بر مدارس غیرانتفاعی و آموزشگاه‌های آزاد علمی مسئول نظارت بر عملکرد و حتی هزینه این آموزشگاه‌هاست، اما معمولا کف و سقف قیمت در همان محدوده ۹۰ تا ۱۵۰ هزار تومان است که بسته به متغیرهایی همچون نحوه تدریس، سابقه، میزان تحصیلات و … این مبلغ شناور است. عارفی در عین حال تأکید کرد که آموزش و پرورش سقز تلاش دارد از سال آینده وحدت رویه‌ای در این خصوص ایجاد کند.
در این‌باره رئیس سازمان تبلیغات اسلامی سقز اما تأکید داشت که مجوزهایی که نهاد مذکور صادر می‌کند تحت عنوان کانون‌های فرهنگی تبلیغی است و ۱۸ عرصه دارد و اگر احیانا فعالیت‌های آموزشی در این کانون‌ها برگزار می‌شود باید مجوز جداگانه‌ای از آموزش و پرورش داشته باشند.
با این حال هرچند تدریس خصوصی پدیده ای نیست که به طور مطلق مردود باشد، اما جای این پرسش وجود دارد که این تدریس چه تک نفره باشد، چه گروهی، چه در آموزشگاه و چه آنلاین، هزینه فایده‌ی این شیوه تدریس چقدر است و تا چه میزان می‌تواند پاسخگوی نیازها باشد؟ چرا نباید معیار و سنجه دقیق و متوازن برای کلاس‌ها وجود نداشته باشد؟ تا چه میزان می‌توان با تشکیل یک صنف هم از بار مشکلات کم کرد و هم نظارت‌ها را متمرکزتر کرد؟
