در قبال کودک آزاری ساکت نمانیم

دوران کودکی نسبت به گذشته بیشتر مورد توجه والدین، فعالان حقوق کودک و روان شناسان قرار گرفته است. سابق بر این در بسیاری از جوامع کودکان در سنی که بسیار زود به نظر می رسید به کار گمارده میشدند و گاهی این کارها از حد توان نیز خارج میشد، نمونه آن کار در آجرپزی ها بوده و هست. در این نوع اماکن ساعاتی طولانی از شبانه روز کودک به کار وادار می شود و حتی اگر به کاری گمارده نشود محیطی که در آن قرار دارد تمام رویاهای کودکی را از او می رُباید چون در آنجا نه بازی و نه همبازی وجود ندارد و در کل دنیایی متفاوت است با آنچه که باید کودک داشته باشد که این عین خشونت علیه این کودکان و آزاری برای جسم و جانشان است. در چنین شرایطی کودک از محبت ها و آموزش هایی که باید در طول روز توسط والدین و جامعه به آنها داده شود محروم مانده و می تواند مشکلاتی در نحوه ارتباط گیری برای وی بوجود آورد.

همچنین اخیرا اخبار زیادی مبنی بر کودک آزاری در شکل های مختلف به گوش می رسد و جالب است که در موارد زیادی این رفتارها از سوی خانواده و به دلایلی از جمله حفظ آبرو رسانه ای نشده و یا به صورت جدی پیگیری نمی شود، رفتارهایی که به جد می تواند آینده کودک را در جامعه با مشکل مواجه کرده و عدم برخورد و سکوت در این مورد فرد خاطی را جری تر خواهد کرد. هرچند این افراد خود نیز به نوعی قربانی خشونت و آزار در دوران کودکی بوده اند و بازدارندگی آنان از این امر نیازمند اتخاذ روش های تربیتی و کارشناسی شده است. روان شناسان و مشاوران در این زمینه باید هشیارانه به ارائه مشاوره به خانواده ها پرداخته و والدین نیز خود را از قید و بندهایی که صرفا ناشی از نا آگاهی است رها سازند تا کودکان آنها در محیط اجتماعی بتواند راحت تر و بدون دغدغه به زندگی ادامه دهد.

علی رغم همه این موارد این روزها پدر و مادر نسبت به گذشته “کودک مدار تر ” شده و بسیاری از فعالیت های خود را متناسب با حوصله کودک شان تنظیم میکنند. از سوی دیگر نیز با ورود تکنولوژی های جدید بار دیگر این مفهوم در حال دگرگونی است و در خانواده و بیرون از آن می بینیم که کودک سر در همان موبایلی دارد که مورد استفاده پدر و مادر است و گاهی اوقات بازی هایی که بر روی گوشی و تبلت آنها نصب است خود نوعی ترویج خشونت برای کودکان است. این نوع رفتارها عواقب خطرناکی برای فکر و ذهن کودکان به دنبال خواهد داشت و لازم است والدین واقع بینانه تر به این موضوع نگاه کرده و از آسیب های احتمالی در حد ممکن جلوگیری کنند. همچنین نهایی و اجرایی شدن لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان می تواند تا حدی خلاءهای قانونی در این زمینه را پُر کند.