در چهار سال گذشته، کم لطفی‌ها، مانع تراشی‌ها و سنگ اندازی‌های زیادی دیدم

بهمن مرادنیا در پیامی و به مناسبت خداحافظی‌اش از استانداری کردستان، که یک نسخه از آن در اختیار واکاوی قرار گرفته است عنوان کرده؛ گرچه در ایام چهارساله مدیریتی من در دیارم _کردستان_ کم لطفی‌ها، بلکه مانع تراشی‌ها و سنگ اندازی‌های زیادی دیدم و به دیده دیدم که شماری چند، چگونه از روی کم اطلاعی و کم لطفی و بعضا برای مطامع کوتاه دنیوی در مقابل تلاش‌های دلسوزانه فرزندان کردستان مانع تراشی کردند اما به مصداق “هرکس بد ما به خلق گوید، ما خوب او گفته باشیم”، به دل نگرفتیم و به زبان نگفتیم پاسخ، مگر دعوت به دوستی و اینکه “دست در دست هم نهیم به مهر، میهن خویش را کنیم آباد”.

متن کامل این پیام را در ادامه بخوانید:

به نام حضرت دوست

ساقی به نور باده بر افروز جام ما
مطرب بگو که جهان شد به کام ما
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده عالم دوام ما
مردم شریف و قدرشناس کردستان

خدای را خاضعانه سپاسگزارم که مرا به آرزویم رساند تا ایامی چند به عنوان فرزند کردستان و سرباز آبادانی و توسعه، در سرزمین اصالت و آزادگی، خاک حق طلبان و صلح دوستان، سرزمین فرهنگ و عرفان و دیار عالمان و عارفان تاریخ ساز، خدمتگزار مردم نجیب و شایسته این دیار باشم؛ ایامی که اگر در قاب تاریخ و قالب واژه به رشته تحریر در آید، عشق و ارادت خالصانه این حقیر را به مردم و این خاک پاک بیشتر نمایان خواهد کرد.

روزی که با عنوان استاندار کردستان برای خدمتگزاری به مردم دیارم کردستان ماموریت یافتم، با خدای خود عهد بستم که صادقانه و عاشقانه هر چه در توان دارم، برای توسعه و عمران و آبادانی و ارتقای سطح زندگی مردم و رشد و مشارکت فرزندان شایسته کردستان در عرصه های مختلف مدیریتی گام بردارم و خدای را شاهد می‌گیرم که برای تحقق این آرزو، لحظه‌ای درنگ نکردم و به عشق خدمت به هم استانی‌های عزیزم، از هیچ مانعی نهراسیدم و ناامید نشدم.

گرچه در ایام چهارساله مدیریتی من در دیارم _کردستان_ کم لطفی‌ها، بلکه مانع تراشی‌ها و سنگ اندازیهای زیادی دیدم و به دیده دیدم که شماری چند، چگونه از روی کم اطلاعی و کم‌لطفی و بعضا برای مطامع کوتاه دنیوی در مقابل تلاش‌های دلسوزانه فرزندان کردستان مانع تراشی کردند اما به مصداق “هرکس بد ما به خلق گوید، ما خوب او گفته باشیم”، به دل نگرفتیم و به زبان نگفتیم پاسخ ، مگر دعوت به دوستی و اینکه ” دست در دست هم نهیم به مهر، میهن خویش را کنیم آباد”.

کنون نیز خدای را بر این واژگان ناظر و آگاه می‌بینم که عشق همیشگی به مردم پاکزاده کردستان واین خاک پاکم، در من دو چندان شده و اگر ارتباط اداری به نام “استاندار کردستان”، خاتمه یافته است، اما همواره ارتباط عاطفی و ارادت من به سرزمین مادری‌ام جاری و ساری است و قطع نخواهد شد و هر جا باشم با افتخار می‌گویم که کردستانی‌ام و خاک پای ساکنان این سرزمین. همواره خود را مدافع _و اگر لایق باشم_ نماینده نام و تاریخ و فرهنگ این دیار دانسته و تمام قد در مقابل نام و شکوه مردمانش تعظیم می کنم.

در “سرود بدرود”، نه علاقه‌ای به گزارش کارنامه دارم _که زمان بهترین داور و البته “ثبت است بر جریده تاریخ دوام ما”_ و نه اینجا می‌خواهم از آنچه که در این چهار سال بر من گذشت بگویم، بلگه اگر عمری باشد در جایی دیگر مکتوب خواهم کرد. اما لازم است یادآور شوم که اگر کاری انجام شد، حق مردم و شایستگی آنان بود و اگر برنامه‌ای تحقق نیافت، قصور را از خود و فراهم نبودن برخی شرایط می‌بینم.

باری، هر آغازی پایانی دارد و خرّم آن پایان که در دل مردم عاشق ماندگار است و “بودن” و “ماندن” آدمی با آن پایان آغاز می‌شود. در ایام حضورم در کردستان تلاش داشتم مسئولیت امور را به فرزندان کردستان بسپارم که خود سرزمین لیاقت و گنجینه نیروی انسانی است. چنین بود که به احترام مردم تنها آمدم و تنها می‌روم و از حضرت حق می‌خواهم که در ایام خدمتگزاری‌ام در کردستان، دلی بواسطه بی‌تفاوتی من نسبت به منافع عمومی مردم نیازرده باشد. اگر چنین است که دلی رنجیده و خاطر عزیزی آزرده شده است، طلب عفو دارم و صمیمانه از مردم شریف و صاحب اصالت کردستان بواسطه قصور نادانسته و کم کاری ناخواسته عذرخواهم و از همگان حلالیت می‌طلبم.
در پی درود دیروز، اینک و امروز نوبت نغمه بدرود است. کنون که این کلمات را می نگارم، لحظه به لحظه شایستگی، نجابت، قدرشناسی، سلامت روح و عزت نفس مردمان کم توقع دیارم را به یاد می‌آورم و در حالی که ارادتمندانه و عاشقانه خود را در کنار مردم و توسعه کردستان می‌بینم، از همگان خداحافظی می‌کنم و مردم پاک و پاک سرشت کردستان را به خدا می‌سپارم.

زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد

خاک پای مردم کردستان
بهمن مرادنیا
دوم آذرماه ۱۴۰۰