آیا استشهادیههای محل سکونت برای استخدام در سقز حقیقت دارد؟
سقز، بهشتی برای غیر بومیها!
هر بار که بحث آزمون استخدامی پیش میآید تنِ جوانان سقز به لرزه در میآید که مبادا شرایط به گونهای باشد که شانسشان برای قبولی کمتر شود. به اینگونه که اگر شرط بومی بودن در آزمون قید نشود هر کسی از هر جایی میتواند شرکت کند، حال اگر شرط بومی بودن قید شود چه؟ چرا باز هم نگرانی جوانان سقزی پا برجاست؟
در آزمونهای استخدامی با شرط بومیگزینی، میبایست داوطلب فرم استشهاد محل مبنی بر اینکه وی ساکن فلان شهرستان است را به امضای معتمدین برساند و در نهایت نیز نیروی انتظامی (پاسگاه یا کلانتری محل) آن را تأیید نماید.
حال اگر داوطلب بومی و ساکن سقز باشد فبهاالمراد و معتمدین نیز با طیب خاطر آن را مُهر و موم میکنند و طبیعی است که مورد تأیید نیروی انتظامی هم قرار خواهد گرفت.
اما اگر داوطلب بومی نباشد و برای بهرهمندی از مزایای بومی بودن بخواهد فرم مذکور را به امضا برساند چه؟ طبیعی است که جوانان سقزی حق داشته باشند از این موضوع نگران باشند.
اخیرا زمزمههایی مبنی بر اینکه افرادی از شهرهای دیگر با در دست داشتن فرم استشهاد محل سعی در شناساندن خود به عنوان فرد بومی دارند و فُرمها را به نحوی به امضای معتمدین میرسانند. این موضوع حتی در حد شایعه نیز موجب نگرانی بخش زیادی از شهروندان و خصوصا جوانانی شده است که با هزار امید و آرزو در آزمونها شرکت میکنند.
در آزمون استخدامی وزارت بهداشت که قرار است ۲۴ بهمن (آخر هفته جاری) برگزار شود سهم جوانان سقزی حدود ۸۰ نفر است، حال اگر حتی یک داوطلب از هر نقطه دیگر این استان و یا منطقه با متوسل شدن به روشهای مختلف بخواهد از این حق بهرهمند شود حق یکی از این ۸۰ نفر را صاحب است.
بنابراین لازم است مسئولان و در صدر آن فرماندار سقز هیأتی را مسئول بررسی این موضوع کرده و به روش کنونی که ممکن است صرفا از روی خیرخواهی و بدون توجه به عواقب این کار راه را برای غیر بومیها هموار کنند تذکر دهد تا از هرگونه حقکُشی جلوگیری شود.
سقز امالقرای ایران است …!.