نوروز سربسته‌ی سقز!
خبرها حاکی است که شورای تأمین شهرستان سقز برای برگزاری مراسم نوروز در شهر صاحب مجوز صادر کرده و در شهر سقز نیز قرار است این مراسم در تالار سربسته میلاد برگزار شود. معمولا متولی چنین مراسمی، یا انجمن های محلی و یا نهادی همچون شورا و شهرداری است. تکلیف شورا و شهرداری از اساس معلوم است، این افراد دغدغه چنین مسائلی را ندارند و آنچه برایشان مهم است تغییرات در داخل یک جمع چند نفره است که کدامیک می تواند منافعشان را تأمین کند. پس در کمترین میزان از ایده ها و افکار عمومی برای برگزاری چنین مراسمی که مورد استقبال عموم قرار گیرد بهره نمی برند. انجمن های فرهنگی سقز نیز برخلاف سایر شهرهای کُردستان کمتر حرکتی در این راستا از خود نشان داده اند.
در هر حال مجوز برگزاری این مراسم در فضای باز صادر نشده است و احتمالا دلایلی همچون تأمین امنیت مکان برگزاری مدنظر بوده است. اما سوال اینجاست، آیا بحث تأمین امنیت در فضای باز تنها باید مختص به سقز باشد؟ حال آنکه سال هاست این مراسم در شهرهای مختلف کُردستان در فضای باز و با حداقل بار امنیتی برگزار شده است.
نوروز بنا به آنکه سرآغاز سال نو است معمولا با آداب و رسوم خاصی همراه است که یکی از ملزومات آن وجود فضایی باز و نسبتا وسیع است که پذیرای جمعیت قابل توجهی باشد. بر همین اساس در سالهای اخیر در جای جای کُردستان آیین نوروز و متعلقات آن با شور و شوق فراوان برگزار شده است و طبیعی است که فضای بسته نمی تواند انتظارات علاقمندان را برآورده کند.
برنامه هایی که از سوی انجمن های محلی در نوروز برگزار می شود طبیعتا بایستی با مجوز، همراهی و همکاری نهادهای متبوع برگزار شود و به عنوان مثال در شهر سنندج شخص استاندار نیز در آن حضور پیدا کرده و سالهاست در مناطقی از جمله چور و ننه در مریوان و یا تنگیسر سنندج برگزار می شود. اما در سقز برای اولین بار است که به این سبک و در فضایی بسته مراسم نوروز برگزارمی شود، مردم سالهاست در دسته جات و گروههای کوچک محلی نوروز را در فضای باز ولو کوچک و به سبک و سیاق خود برگزار می کنند.
