نگرانی بابت تمامیت ارضی ایران و سکوت در برابر کشتار کولبران
خالد توکلی| جامعه شناس
نگرانی بابت تمامیت ارضی ایران و در عین حال سکوت در برابر کشتار کولبران یکی از تناقض‌های رفتاری و نظری بیشتر روشنفکران و فعالان سیاسی و اجتماعی ایران است. چگونه می‌توان باور کرد آنانی که دم از دلسوزی برای تمامیت ارضی می‌زنند و واگرایی قومی را محکوم می‌کنند نمی‌توانند برای کسانی که در بدترین و سخت‌ترین شرایط ممکن امرار معاش می‌کنند و کشته می‌شوند دل نسوزانند و صدای اعتراض خود را بلند نکنند؟ آنچه پیداست این است که روشنفکران و فعالان اجتماعی مرکزگرا عملاً و نظراً حاشیه کشور و مصائب و مشکلات‌شان را فراموش کرده یا عمداً نادیده می‌گیرند غافل از آنکه این امر بیش از هر چیز به تقویت واگرایی می‌انجامد.
در این شرایط، فعالان مدنی و اجتماعی کردستان که مسائلی چون کشتار کولبران را در اولویت می‌دانند سالهاست بر اساس احساس وظیفه‌ای که دارند از راههای مختلفی چون تشکیل کمپین، نوشتن مقاله، نامه برای مسئولین و … این مسائل را بازتاب داده‌اند اما تا کنون نه از سوی فعالان مرکزگرا و نه از سوی مسئولین ملی و منطقه‌ای راهکاری برای کاهش این همه رنج و محنت ارائه و عملی نشده است.
