پروژه زیرگذر میدان آزادی چقدر موفق بوده است؟

در میان ما فرهنگ ترافیک آنطور که شایسته است مورد توجه قرار نگرفته است. این مقوله به عنوان یک فرهنگ عمومی تنها مختص به رانندگان نیست بلکه شامل عابرین پیاده نیز میشود. امری که با بی توجهی به آن جامعه موجب خسارات زیاد جانی و مالی شده است. “به ر گاراژ سقز” یا همان میدان آزادی که شاهراه و قلب عبور و مرور داخلی شهر سقز است یکی از نمونه هایی است که این آشفتگی را به وضوح می توان در آن دید.

بافت این میدان به دلیل ورود به بازار و سایر راههای مرکزی شهر همچنان به شکل سنتی خود باقی مانده  و به دلایل مختلف تعریض میدان، خیابان ها و پیاده روهای منتهی به آن به سختی امکان پذیر است. از طرف دیگر برنامه های شهرداری برای این کار علی رغم هزینه های زیاد تا کنون بی نتیجه مانده است.

مجموعه شورا و شهرداری سابق با دفاع تمام قد از این پروژه و اینکه زیر گذر میدان آزادی برای شهرداری جزو پروژه های خاص محسوب می شود این پروژه را آغازی بر اتمام ترافیک و شلوغی دانسته و حتی شهردار در این باره اعلام کرده بود: “وقتی که ترافیک کم شده باشد، وقتی که مردم از زیر گذر عبور کنند و آن مکان تبدیل به دروازه ای برای بازار سقز شده باشد، وقتی که مردم رفاه حاصل شده از انجام این پروژه را به چشم ببینند، آن زمان زمان صحبت درباره ی این پروژه است”. اما هم اکنون آنچه می بینیم درست برعکس این ادعاهاست، به طوری که علی رغم تعبیه ورودی و خروجی در چهارسوی زیرگذر و با وجود پله های عادی و برقی و نیز حصار کشی و نرده گذاری در اطراف میدان، اما باز در بر همان پاشنه چرخیده و مردم بدون توجه به زیرگذر از خیابان ها و به طور غیر معمول از میدان برای رفت و آمد استفاده می کنند و این امر تا جایی پیش رفت که شهرداری مجبور به بَرِش نرده ها از چهارسوی میدان شد تا عبور و مرور عابرین از میدان راحت تر صورت گیرد!

این بدین معنی است که علی رغم اصرار زیاد بر انجام این پروژه، شهرداری و حتی فرمانداری در هدایت سرمایه گذاران در مسیر درست ناکام مانده و هزینه های زیادی را به مردم متقبل شده اند، حال آنکه می توانستند با برنامه ریزی دقیق تر مانع از این نوع هزینه ها شوند.

اما طبق ضربالمثل “یک سوزن به خودت بزن و یک جوالدوز به دیگران”، نبایست در این امر و سایر امور مشابه تنها شهرداری و سایر ارگان ها را مقصر دانست، باید اذعان کرد که فرهنگ مردم اعم از راننده، عابر پیاده، کسبه و … در این موارد به شدت آسیب پذیر است و عدم رعایت حقوق خود و دیگران موجبات اختلال در نظم امور را فراهم کرده است.

قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی هم برای رانندگان و هم برای عابران پیاده تعریف شده ولی قوانین مربوط به عابران پیاده توسط دستگاه های مربوطه به خوبی برای جامعه تبیین نشده است و به نظر می رسد ارگان های زیربط به جای هزینه تراشی می بایست با فرهنگ سازی در صدد تقویت فرهنگ ترافیک برآیند، به عنوان نمونه می توان به طرح پویش مردمی ترافیک در اصفهان اشاره کرد که با هدف جلب مشارکت مردم در حوزه ترافیک اجرا شده و در قالب آن نقش شهروندان در حوزه‌های ترافیکی برای آنان تبیین شده است. شورای شهر و شهرداری سقز با هماهنگی سایر ارگانها می تواند با اجرای طرحهای مشابه  از جمله ایجاد کمیته فرهنگ شهروندی و ارائه آموزش های لازم به مردم خصوصا به دانش آموزان در مدارس، در صدد ارتقای سطح فرهنگ شهروندان و بهبود قوانین و مقررات فرهنگی-اجتماعی برآید تا کمتر شاهد چنین آشفتگی هایی باشیم.