پیش‌بینی کاهش ۱۰ تا ۲۰ درصدی تولید گندم در سال جاری
چند روزی است که برداشت گندم از سطح مزارع شهرستان سقز آغاز شده، آنطور که رئیس جهاد کشاورزی سقز در مصاحبه با صدا و سیما گفته است پیش بینی می‌شود تولید گندم در سال جاری ۱۰ إلی ۲۰ درصد نسبت به سال گذشته کاهش یابد، به عبارتی از حدود ۱۱۰ هزار تُن به ۹۵ هزار تُن کاهش یابد!
بخشی از این کاهش تولید به دلیل کاهش بارندگی و خشکسالی حاکم بر منطقه است که امری طبیعی است و تازه جهاد کشاورزی می‌گوید با اتخاذ روش‌های نوین در مراحل مختلف بخشی از این کاهش را جبران شده است.
داستان به همین‌جا ختم نمی‌شود، فاجعه‌ی اصلی به وضعیت زمین‌های دیمی و آبی شهرستان سقز بر می‌گردد؛ به گفته‌ی رئیس جهاد کشاورزی این شهرستان “از حدود ۱۰۰ هزار هکتار زمین کشاورزی سطح زیر کشت گندم در سقز ۹۵ هزار هکتار آن دیم است و تنها ۴ هزار و ۸۰۰ هکتار آن آبی است”، یعنی تقریبا هیچ.
در سطح استان نیز وضعیت تقریبا مشابه است؛از یک میلیون و ۱۱۰ هزار هکتار اراضی کشاورزی استان تنها ۱۱۰ هزار هکتار معادل ۱۰ درصد آبی است. اما سهم گندم؛ در سال زراعی جاری ۵۷۵ هزار هکتار از اراضی کشاورزی زیر کشت گندم دیم و ۳۳ هزار هکتار نیز زیر کشت گندم آبی رفته است.
اگر این آمار را با سطح کشور مقایسه کنیم فاجعه بیشتر نمایان می‌شود. وزارت جهاد کشاورزی برای سال زراعی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ پیش‌بینی کرده بود که ۶ میلیون هکتار از اراضی زراعی زیر کشت گندم برود که نزدیک به ۲ میلیون هکتار آن آبی و ۴ میلیون هکتار هم دیم باشد، به عبارتی؛ زمین زیر کشت گندم آبی در کردستان تنها یک ششم میانگین کشوری است.
همه‌ی اینها در حالی است که شش حوزه آبریز سفیدرود، سیمینه رود، زرینه رود، چومان، سیروان و قزلچه که حدود هفت درصد از آبهای سطحی کشور را شامل می شود ظرفیت بالایی در حوزه کشاورزی و صنایع تبدیلی کشاورزی دارد اما کمترین توجهی به آن نشده غیر از اینکه در سالهای اخیر وعده افزایش ۹۶ هزار هکتار زمین آبی در سطح استان داده شده و تا عملیات اجرایی آن فاصله زیاد است.
در نهایت اینکه اگر میزان برداشت گندم در یک هکتار زمین دیم را با زمین آبی که یک به ۷ إلی ۸ تُن است مقایسه کنیم آنوقت متوجه خواهیم شد که عدم بهره‌مندی کشاورزان از آب در کردستان چه ضرری را متوجه مردم منطقه خواهد کرد و به نوعی عدم بهره‌مندی از آب، از اساسی‌ترین عوامل عقب‌ماندگی کردستان به شمار می‌رود.
