غفلت شهرداری سقز از پروژه‌ای که سبب کاهش ترافیک می‌شود
ترافیک سنگین سقز در برخی ساعات از شبانه‌روز حوصله‌ی هر راننده‌ای را سر می‌برد. به نظر می‌رسد اگر سریعتر فکری به حال این وضعیت نشود در آینده‌ای نه چندان دور شاهد قفل بسیاری از خیابان‌ها و مسیرهای درون شهر خواهیم بود.
فارغ از حرف و حدیث‌هایی که هنوز ادامه دارد، پُل که‌وه‌سوار را می‌توان از پروژه‌های موفق در کاهش ترافیک نام بُرد. اما پروژه بلوار ۴۵ متری که به مراتب از پُل که‌وه‌سوار کارسازتر است جزو پروژه‌های ناتمام در این زمینه است.
اگر سقز را از پُل بهارستان به دو قسمت کنیم در بالادست آن چند دهنه پُل (که‌وه‌سوار، قه‌وخ و حتی پُل پیاده‌رو) وجود دارد که به تبع دسترسی را برای مسیرهای مربوطه آسان کرده است، اما در پایین دست پُل بهارستان دیگر دسترسی برای بخش عمده‌ای از شهر به آن طرف رودخانه سخت می‌شود که بلوار ۴۵ متری می‌تواند تا حدودی توازن را در دو سو ایجاد کند.
در حالی که زمزمه‌های ساخت روگذر در میدان مامۆستا هێمن به گوش می‌رسد، بلوار ۴۵ متری می‌تواند بلوار کردستان را به بلوار سنندج و پلیس راه متصل کند و در این میان بهارستان، تازهآباد، شهرک کردستان، زاگرس ۱ و ۲ و حتی دسترسی به بیمارستان شفا و خروجی سقز به مراتب راحت‌تر خواهد بود و این یعنی کلی صرفه‌جویی در وقت و انرژی و هزینه.
خوب است شهرداری ضمن اولویت‌بندی این پروژه‌ها، گزارشی از چرایی عدم تکمیل این پروژه و کارهایی که برای راضی کردن معارضین در مسیر انجام شده ارائه دهد.
کارهای دیگری هم می‌تواند در کاهش ترافیک در سقز موثر باشد بدون اینکه هزینه‌ای داشته باشد مانند یک طرفه کردن خیابان معلم از میدان شهدا تا میدان کریم آباد و لحاظ خیابان حضرت عمر (رض) به جای طرف دیگر رفت یا برگشت آن …