شورا؟ زخم تاریخی بر پیکر یک شهر
اکثریت مرم در سقز بر اساس عملکرد دوره‌های قبلی شورا که در تاریخ ۲۴ ساله خود چندان خیری به شهر نرساندند، انتخابات شوراهای دوره اخیر را چندان جدی نگرفتند و حضور چشمگیری در انتخابات شورا نداشتند، قهری که دود آن دارد به چشم همه‌مان می‌رود. دوره‌ای که منتخبان شورا عملا با دعواهای کودکانه مدیریرت شهری را به بن بست کشانده‌اند.
اخیرا و پس از علنی شدن اختلافات اعضا در فضای مجازی جملگی چند روزی است ساکت شده‌اند. البته برخلاف انتظار، این سکوت به معنی حل و فصل موضوع تعیین رییس شورا نیست و برخلاف ظاهری که می‌نماید تکلیف هیأت رئیسه شورای شهر سقز کماکان نامشخص است و حتی تعیین ضرب‌الاجل از سوی استانداری نیز نتوانست کاری از پیش ببرد.
گرچه انتظار می‌رفت مهمترین مسئولیت اعضای شورا در دوره اخیر، محافظت و تقویت اعتماد مردم به نهاد شورا باشد و این محافظت و تقویت در مرحله اول با انتخاب یک شهردار تکنوکرات و غیرسیاسی (البته آشنا به تعاملات سیاسی) ظهور و بروز پیدا می‌کرد اما انتخاب آنها در همان ابتدای کار و با اختلافات اعضا شورا با شهردار منتخب خودشان، در جهت تضعیف این اعتماد و سرمایه اجتماعی پیش رفت.
طبیعتا مردم مسئولیت نقطه پایان گذاشتن بر وضعیت فعلی شهر و عدم توسعه آن را بر عهده اعضا شورا می‌دانند و نه شهردار! و هرگونه مسئولیت‌گریزی منتخبان شورا باعث اعتمادسوزی بیش‌از‌پیش به این نهاد می‌شود.
سقزنشینان انتظار دارند همانند سایر شهرها، متناسب با هزینه‌ای که برای اداره شهر می‌پردازند از خدمات شهری نیز بهره‌مند شوند و اعضای شورا باید بدانند که مردم هرگز مسئولیت‌گریزی را نخواهند بخشید. آنها سالیانه تحت عناوین مختلف، مالیات و عوارض و سایر هزینه‌ها را پرداخت می‌کنند تا شهرداری بعنوان بازوی اجرایی شورا با اهدافی مشخص خدماتی را به آنها ارائه دهد، اما حالا خبری از حقوقات شهروندی که نیست هیچ، بلکه تا دلتان بخواهد شاهد آشفتگی، بی‌برنامه‌گی و رفتارهای کودکانه‌ای هستیم که در نوع خود کم‌سابقه است.
