سکوت نمایندگان و تراژدی کولبران
“اینک جوانان کولبر ما در پی بی‌تدبیری شما که نتوانستید شغلی برای آنها ایجاد کنید شرافتمندانه برای معیشت خود مشغول کولبری هستند … و توسط گلوله‌های سُربی شما پیشانی آنها مورد هدف قرار می‌گیرد….”.
این سخنان بخشی از نطق بهزاد رحیمی نماینده سقز و بانه در تاریخ ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۰ است. نماینده سقز و بانه در آن جلسه با انتقاد از دولت وقت به زبان آورد.
پس از انتخابات اما مشخص شد که تغییر دولت نقشی در کاهش کشتن کولبران ندارد، در مقابل شاهد کاهش انتقاد نمایندگان و سکوت آنها و یا موضع‌گیری‌های عجیب و غریب بودیم.
خبر مرگ کولبران همواره افکار عمومی را جریحه‌دار می‌کند و مدیران و نمایندگان مشخص نیست تا چه زمانی سکوت را بر اراده‌ای واقعی برای اشتغالزایی و حل این معضل ترجیح می‌دهند.
برخلاف کسانی که عکس و ویدیوهای دردناک از این وقایع منتشر می‌کنند، واکاوی معتقد است قدم اول در این راستا مطالبه‌ی جدیِ تقویت اقتصاد منطقه و در یک کلام قطع کولبری است و نه نشان دادن رنج و عذاب و درماندگی خانواده‌های کولبران، چراکه این کار به هیچ وجه از بار تراژیک این قضیه نمی‌کاهد و چه بسا بر آن نیز بیفزاید.
