پایان وهرزی که هیچگاه شروع نشد
“وەرزی نوێ” شعار بهزاد رحیمی در سال ۹۸ بود، نمایندهای که منتقدانش دوران فعالیت او را در قامت نمایندگی با کمترین اثرگذاری در مسیر توسعه در حوزه انتخابیهاش و البته سکوت و گاها انفعال در بزنگاههای مهم؛ مورد عتاب قرار میدادند.
اگرچه برخی از منتقدان از همان اول معتقد بودند که ردای نمایندگی به تن رحیمی نیامد و با اتفاقاتی که در سال ۹۸ پیش آمد و ائتلافهایی که شکل گرفت او به مجلس راه یافت، اما او در نهایت اکثر دوستان خود را ناامید کرد و همین ناامیدی در میان اطرافیان او که آبروی خود را گرو گذاشته بودند باعث شد بسیاری از کسانی که با او ائتلاف کردند امروز در قامت رقیب او ظاهر شوند.
ناظران معتقدند معمولا هر کسی که دوران مسئولیتش تمام میشود علاوه بر حفظ محبوبیت، سعی میکند رزومه و کارنامهای ولو حداقلی از خود بجا بگذارد؛ اما بهزاد رحیمی در چهار ساله گذشته نه تنها در حوزه انتخابیه خود نتوانست یادگار و رد و نشانی آنچنان ماندگار از خود بجا بگذارد، بلکه چه در سطح استان و چه در سطح بالاتر از آن لابیگری و تأثیرگذاری کافی را در جایگاه خود نداشت و اساساً هیچگاه نتوانست در قواره یک نماینده کارآمد در حوزه سقز و بانه خود را تثبیت کند.
با اعلام رسمی برنده شدن محسن بیگلری عملا رحیمی به همان جایگاهی که از ابتدا داشت برمیگردد و این یعنی اینکه او نتوانست از فرصت ۴ ساله استفاده بهینه کند و در قامت یک نماینده دو دورهای ظاهر شود.
