بی تفاوتی به عادی شدن تصادف‌های جاده‌ای
تنها در دو هفته گذشته چهار تصادف در مسیرهای سقز پنج کشته و قریب به بیست زخمی بر جای گذاشته است که آخرین آن تصادف شب گذشته مابین دو دستگاه سواری pk و پاترول در محور سقز-بوکان بود که منجر به فوت دو نفر و مجروح شدن چهار مسافر دیگر شد. دقایقی بعد از انتقال مجروحان به بیمارستان یکی دیگر از آنها بر اثر شدت جراحت فوت و تعداد فوتی‌ها به سه نفر رسید.
این موضوع پیش از هر چیز عادی شدن تصادف‌های جاده‌ای با مرگ‌های دسته جمعی را می‌رساند و ساعات بعد و روز بعد با دیدن آگهی‌های ترحیم و ربط دادن این اتفاقات به تقدیر و چاره و قسمت و … همه‌چیز را تا تصادف بعدی از یاد می‌بریم.
شاید بر افرادی که مسئولیت دارند اما خود را در قبال این اتفاقات تلخ مسئول نمی‌دانند حرجی نباشد، اما جا دارد از کسانیکه خود را اندکی مسئول می‌دانند پرسید؛ “بی‌تفاوتی به عادی شدن مرگ‌های دسته جمعی در جاده‌ها تا کی؟”
آیا خودتان از این جاده‌ها تردد نمی‌کنید؟ آیا تا بحال یکی از نزدیکان‌تان در تصادف‌های جاده‌ای جان‌شان را از دست داده است؟ پس چطور است که اینگونه بی‌تفاوت هستید؟ یا پذیرش مسئولیت را تنها در سرکشی و دید و بازدید و عرض تسلیت به خانواده‌های داغدار می‌بینید؟ یک بار بگویید که برای جاده سقز-بوکان غیر از وعده و وعید چه کرده‌اید؟
آیا انداختن توپ در میدان معارضین (کسانیکه زمین‌هایشان در مسیر جاده قرار گرفته است) منطقی است؟ پس چرا یک بار نرفته‌اید جلو اتاق وزیر بست بنشینید و بدهی پیمانکار و تسریع در ادامه کار را مطالبه کنید؟
درست است که بخشی از تصادف‌ها به دلیل بی احتیاطی رانندگان صورت می‌گیرد، اما کیفیت خودرو و وضعیت جاده سقز-بوکان، سقز-مریوان، سقز-بانه و سقز-دیواندره حوالی جنیان را کجای دلمان بگذاریم؟
مگر جاده سقز-بوکان چقدر است که دو استان نمی‌توانند تکلیف آن را روشن کنند؟ آیا هیچ فکر کرده‌اید که اتمام این جاده تنها بخشی از هزینه‌های مالی است که باید بابت دیه مجروحان، قطع عضو شده‌ها و فوت شدگان پرداخت شود؟ پس لطفا نگذارید به شمردن جنازه عزیزانمان عادت کنیم و چاره‌ای برای این جاده‌های مرگ پیدا کند.
