کمپین‌های بیهوده و حلوا حلوا گفتن‌هایی که دهان را شیرین نکرد!
با گذشت دو هفته از آغاز سال نو و اینک که جامعه از تب و تاب نوروز و حال و هوای استقبال از بهار و شادی افتاده و مسئولین محترم نیز تبریکات نوروزی را حواله‌ی ملت نموده و برایشان سالی شاد و موفق آرزو کرده‌اند، با نگاهی به پشت سر متأسفانه کوهی از درد و فقدان و ناراحتی ادامه‌دار دیده می‌شود.
بنظر می‌رسد برای جماعتی که مدتی کوتاه خود را به بیخیالی و فراموشی زده بودند و اکنون از شوک درآمده‌اند فرصت مناسبی است برای پرداختن به ارمغان‌های سال نو و حدس زدن وضعیت سال ۱۴۰۴ با نگاهی به سالی که بهارش نکو نیست.
بر اساس آمارهای رسمی اعلام شده تنها در طی ۲۱ روز بیش از یک میلیون!!! تصادف گزارش شده است که قطعا با احتساب خطاهای آماری و تصادفات گزارش نشده این آمار بسیار فراتر از این تعداد است. ماحصل این وضعیت کشته شدن ۸۸۰ نفر و بیش از ۲۰ هزار نفر زخمی تنها در همین مدت بوده است.
۴۴ کشته و بیش از ۱۰۰۰ مجروح (که حال تعدادی از آنها بسیار وخیم است)، بیش از پنجاه هزار تصادف در روز آمار وحشتناکی است که ابعاد تأسف بار آن وقتی مشخص می‌شود که به این موضوع فکر کنیم که این آمار از تعداد کشته و مجروحان جنگ روسیه-اکرایین و اسراییل-غزه که همزمان با جشن‌های سر سال نو در جریان است بیشتر است، حال بماند که این آمار جدای از تلفات ۵۰۰۰ کشته و مجروح شب چهارشنبه سوری است.
اما در این میان می‌توان رهاورد بی‌تدبیری و انفعال مسئولین را در چند پاراگراف زیر خلاصه نمود؛
در چند هفته‌ی پایانی اسفند ماه سال ۱۴۰۳ که قاعدتاً دولت و مسئولین باید آماده مواجهه با رویدادهای تکراری شروع سال نو باشند متأسفانه جمع‌بندی و برون‌داد تمام تلاش‌های شبانه روزی، جلسات، بازیدهای ابتر مسئولین چیزی نبود جز شعبده‌ی “کمپین #نه_به_تصادف”. کمپینی که نماینده‌ی مجلس، فرماندار، شهردار و سایر مسئولین برای پیوستن به آن گوی سبقت را از هم ربودند و چه بسا پیوستن چنین کمپینی را بعنوان دستاورد مطرح و جایگزین هرگونه اقدامی قلمداد کردند تا بار دیگر تاکید کنند که: “ایها الناس، ببینید ما چقدر به فکر شما هستیم!”
گذشته از عجز و ناتوانی در کنترل مخاطرات تکراری جشن‌های چهارشنبه سوری و آغاز سال نو که خانواده‌هایی را عزادار و دردمند نمود و موجب شد حلاوت شروع سال نو را در گورستان و بیمارستان شروع کنند، آمار وحشتناک تصادفات و تعداد بسیار زیاد مجروحان و کشته شدگان سفرهای جاده‌ای نشان از بی‌تدبیری‌های انباشته شده دارد.
پرداختن به ابعاد تأسف‌بار و فاجعه‌بار این وضعیت که در این یادداشت که نگارنده کوشش نموده است مختصر باشد نیازمند حوصله و بررسی بیشتری است که امید است در آینده به آنها پرداخته شود.
منتها هدف اولیه از بیان این موضوع یادآوری این واقعیت است که در همین چند روز اول سال مردم بار دیگر “کارت قرمز” به مسئولین نشان خواهند داد و در مؤدبانه‌ترین حالت ممکن به قول مردم انگلیسی زبان خطاب به آنان تنها می‌توانند بگویند:
Thank You For Nothing.
