پس از هفت ماه و هفت روز؛
سقز همچنان در حاشیه نگاه استاندار کردستان

با گذشت بیش از هفت ماه از آغاز به کار آرش زرهتن لهونی، استاندار کردستان در دولت مسعود پزشکیان، به نظر میرسد شهرستان سقز هچنان در حاشیه نگاه استاندار است و شاهد مدعا آنکه تاکنون جز دو سفر گُذری، شاهد سفر اختصاصی استاندار به این شهرستان جهت بازدید و بررسی مشکلات نبودهایم.
اول مهر ۱۴۰۳ با پیشنهاد وزیر کشور و رأی هیئت دولت آرش زرهتن لهونی بعنوان اولین استاندار کُرد و اهل سنت در استان کُردستان منصوب شد، انتصابی که به یک مطالبه چند ده ساله در این استان پایان داد و خیلیها آن را انتصاب وحدتآفرین خواندند، برخی بنبستها را شکست و مقدمهای شد برای انتصاب استاندار بلوچ اهل سنت در سیستان و بلوچستان و استاندار عرب در خوزستان.
انتصاب استاندار کُرد و اهل سنت اگرچه برای پاسخگویی به مطالبات لازم بود اما نگاه جامع و یکسان به تمام استان چه به لحاظ استفاده از نیروهای توانمند در جایگاههای مختلف و چه به لحاظ رسیدگی به وضعیت توسعه شهرستانهای مختلف سطح استان از دیگر مطالباتی بود که در پسِ مطالبه انتصاب یک استاندار کُرد و اهل سنت بود.
اما انگار نه انگار که شهرستان سقز دومین شهر این استان پس از سنندج است و گویی تمام استان برای مجموعه تیم مدیریتی در شهرستان سنندج خلاصه شده است. نه از انتصاب نیروهای سقزی در جایگاههای مهمی همچون معاونتهای استانداری، دانشگاهها و مراکز آموزش عالی دولتی، سازمانها و ادراتکل خبری است و نه حتی از یک سفر یک روزه و اختصاصی به این شهرستان توسط استاندار!
هفت ماه و هفت روز از حضور آرش زرهتن لهونی میگذرد و در این مدت جز دو یا سه سفر کوتاه که یکی به قصد معارفه سرپرست فرمانداری و دیگری هنگام بازگشت از بانه صورت گرفت دیگر دیده نشده است که استاندار کردستان با حضور ویژه در شهرستان سقز مشکلات را ببیند، برای آنها همفکری و مشورت و در نهایت دستور صادر کند.
اگر از ظرفیتهای سقز در حوزههای اقتصادی، فرهنگی، گردشگری، تاریخی و … صحبت کنیم سقز قطعا تکرار مکررات گفتهایم، اما صحبت از وضعیت حاد شهرستان یک ضرورت به نظر میرسد. جدا از مشکلات جاری که در ادامه اشاره میشود، در چند هفته گذشته وقوع چند اتفاق مهم شاید سفر استاندار به این شهرستان را ضروری کرده که البته تا این لحظه با بیتفاوتی مواجه بوده است و یا شاید از نظر تیم استان چندان دارای اهمیت نبوده است؛ اولین موضوع شکلگیری کارزاری برای توقف معدن طلای سقز بود، در این کارزار تعداد قابل توجهی از شهروندان یک دغدغه محیط زیستی را مطرح کردند، شایسته بود استاندار مطابق رویه و منش رئیس جمهور که مستقیما دستور توقف عملیات میانکاله را صادر کرد نسبت به کمپین بیتفاوت نمیبود و با حضور در محل معدن و کارخانه، ضمن بررسی اوضاع و شنیدن دغدغههای دغدغهمندان نسبت به بررسی دقیقتر و کارشناسانهتر موضوع دستور میداد.
موضوع دوم مرگ مهندس شاغل در اداره راهداری و حمل و نقل جادهای سقز بود. اتفاقی که افکار عمومی را در سطح شهر و استان و منطقه جریحهدار کرد، در این اتفاق اگرچه ردپای سهلانگاری ارگانهایی همچون فرمانداری، شهرداری و راهداری دیده میشود اما مرگ یک انسان آنهم به آن شیوه با سکوت مدیران سطح استان و ازجمله استاندار، معاون عمرانی و حتی مدیرکل راهداری و حمل و نقل جادهای مواجه شد!
اما برخی موضوعات دیگر که لازم بود استاندار طی یک سفر یک روزه به شهرستان سقز بررسی کند شاید به این ترتیب باشد؛ بررسی تعطیل شدن بی سر و صدای فرودگاه سقز، وضعیت راههای ارتباطی شهرستان و حداقل همراهی کردن هوشنگ بازوند معاون وزیر در سفر اخیر، فصل عمران و خاموشی پروژههای عمرانی، بیبرنامگی در مدیریت شهری (شورا و شهرداری) و به روزمرگی دچار شدن دو نهاد، چرایی به سرانجام نرسیدن پروژههای سرمایهگذاری، بررسی مشکلات واحدهای تولیدی و چارهاندیشی برای اساسیترین مشکلات تولید ازجمله کمبود زمین و انرژی (آب و برق)، چرایی تعطیلی کارخانه ذوبآهن و عدم راهاندازی مجدد کارخانه دخانیات به عنوان ملجأ امید و آمال جوانان جهت کسب شغل و در نهایت بررسی وضعیت حقابه شهرستان و تعیین تکلیف زمینهای پایاب سد چراغویس.
شاید سفر به شهرستان سقز در برنامه روزها و ماههای آتی استاندار باشد، اما تأخیر آن تا این لحظه میتواند بر ادامه همان سیاستهای بیتوجهی و به حاشیه افتادن سقز تعبیر شود. اگرچه مخالف بازدیدهای نمایشی و شعارهای بیپشتوانه هستیم اما واقعیت این است که این شهرستان نیاز به مدیریت میدانی، تصمیمهای شجاعانه و توجه ویژه در سطوح عالیتر دارد و چه کسی بهتر از استاندار میتواند این مشکلات را احصاء و به مراجع بالاتر منتقل نماید؟
بنابر این انتظار میرود استاندار کردستان با درک مشکلات موجود در شهرستان و پاسخگویی به مطالبات بر زمین مانده، رویکردی میدانی و برنامهمحور، نسبت به حل مشکلات و تحقق مطالبات بحق مردم سقز اتخاذ نماید و در اجرای آن هم بیشتر از این تأخیر ننماید. توسعه متوازن، مستلزم توجه به همه نقاط استان به ویژه شهرستانهای کمتر برخوردار است؛ مسئلهای که تحقق آن نیازمند عزم جدی و اقدامات ملموس مدیریتی است.