برابری جنسیتی را در اولویت آموزش قرار دهیم

لیلا عنایت زاده| فعال حوزه زنان

شاید آمار ۲۱ درصدی ازدواج دختران زیر ۱۸ سال از کل ازدواج‌های صورت گرفته تنها در چهار ماهه سال جاری برای استان کردستان و آن هم در کشوری که هنوز به کنوانسیون رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان نپیوسته و کنوانسیون حقوق کودک را نیز با قرار شرط پذیرفته و تصویب کرده است، طبیعی باشد که پدیده ازدواج کودکان را در مقایسه با بحران‌های متعددی که با آن روبرو است، حتی مسئله نیز تلقی نکند.

هر چند کودکی یک مفهوم و برساخته‌ای اجتماعی است و کشورهای مختلف از این واژه سنین خاص و بازه زمانی ویژه ای را تعبیر می‌کنند، اما طبق کنوانسیون ۱۹۸۹  حقوق کودک (CRC) ، کودک به عنوان هر انسان زیر سن هجده سال تلقی می‌شود. بنابراین اگر بر سر چنین تعبیری سوای از دیگر تصورات و توهمات به اجماع برسیم بایستی دختران زیر ۱۸ سال را به سهولت کودک نامید و ازدواج آنان را مسئله برشمرد و حتی آن را به سایر بحران‌های موجود در ایران افزود.

اما این دختران زیر ۱۸ سال که تن به ازدواج می‌دهند و گاهاً ازدواج بر آنان تحمیل می‌شود را باید همچون یک بحران در نظر گرفت. زیرا او یک فرد نابالغ از حیث جسمی، جنسی و روانی و غیر مسئول است و در حوزه‌های خاص فاقد تجربه یا تجربه کمتری دارد و نمی‌توان از او همچون یک بزرگسال انتظار داشت.  فردی که به شدت تحت تأثیر دیگران یا یک زمان، مکان یا شرایط مشخص قرار می‌گیرد و خصوصاً اینکه او مفهوم برابری را هنوز نزیسته است.

به علاوه تحقیقات نیز نشان می‌دهند دخترانی  که در سنین کودکی ازدواج می‌کنند نسبت به دختران هم سن و سال خود که بعداً ازدواج می‌کنند، در معرض خطر و خشونت بیشتری از جانب شریک صمیمی زندگی‌شان قرار دارند. پس ازدواج کودکان یعنی  پایان یافتن آموزش دختران، شغل و حق آنان برای انتخاب‌های متعدد در زندگی.

از آنجا که این زنان خودشان را برابر تصور نمی‌کنند و تا سالها خود را فروتر از مردان می‌دانند، بایستی در یک جامعه ایده‌ئال برای دستیابی به نتایج بهتر در زندگی، جنسیت را در اولویت آموزش قرار دهیم و کمک کنیم تا بدانند که آنها حقوق برابر برای همه چیز دارند و باید آن را مطالبه کنند. چنین چیزی به آنها کمک می کند تا صدای خود را بیابند و احساس مسئولیت کنند. قائل شدن حقوق برابر برای خود به فرصت های برابر آموزش و پرورش، جلوگیری از ازدواج های کودکی، کاهش بارداری های زودهنگام و کاهش مرگ و میر مادران و نوزادان خواهد انجامید چنین امری به این دختران کمک می کند تا به نیروی کار بپیوندند که این هم منجر به چشم انداز اقتصادی بهتری برای خود، خانواده ها و … خواهد شد.