آموزش و پرورش رایگان تا چه حد واقعیت دارد؟
“دولت موظف است وسایل آموزش و پروش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم آورد و وسایل تحصیلات عالی را تا سرحد خود کفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد”.
قانون اساسی بعنوان یک منشور مبنای تنظیم بسیاری از قانونهای کشور است. در کنار آن وزارتخانه ای همچون آموزش وپرورش وظیفه آموزش وتربیت دانش آموزان را بر عهده داشته و فرآیند جامعه پذیر کردن آنان مهم ترین کارکرد آن محسوب می شود و برای این منظور در کتابهای آموزشی دانش آموزان را با قانون ونحوه زندگی در اجتماع آشنا می کند، اما امروز می بینیم که عملا یکی از مهمترین اصول این قانون یعنی اصل سی ام را نادیده و رفته رفته اجرای آن را فراموش می نماید، امری که بایستی مورد توجه قرار گرفته و در صورت چشم پوشی و ادامه بی توجهی ها به آن بایستی به آینده دانش آموزان ومیزان تبعیت آنان از قانون تشکیک کرد.
در اصل سی‌ام قانون اساسی آمده است:«دولت موظف است وسايل آموزش و پرورش رايگان را برای همه ملت تا پايان دوره متوسطه فراهم سازد و وسايل تحصيلات عالی را تا سر حد خودكفایی كشور به طور رايگان گسترش دهد».
پس از آنکه اولین مدارس غیرانتفاعی با عناوین مختلف شروع به فعالیت کردند، جریان اخذ پول به مذاق دولتی ها نیز خوش آمد و به این ترتیب مدارس دولتی نیز از حالت رایگان خارج شده و شهریه‌هایی در قالب های مختلف و گاهی تحت عنوان کمک به مدرسه برای خود تعیین کردند.
مدارس مختلف غیر انتفاعی تکلیفشان از همان ابتدا معلوم بود، اما داستان تکراری دریافت پول توسط مدارس دولتی در سال‌های اخیر، به یکی از دغدغه خانواده‌های دارای فرزند محصل با زندگی و درآمد معمولی تبدیل شده و با توجه به وضعیت مالی بسیاری از خانوارها این امر برای آنان ولو در حد اندک سنگینی می کند. مسئولان و مدیران نیز بارها از ممنوعیت دریافت پول سخن گفته اند اما این زخم کهنه هر ساله چند نوبت سر باز زده و موضوع روز مدارس و خانواده ها می شود.
اکنون که اول مهر است و مدارس بازگشایی می شوند تمامی اخبار حکایت از وخامت اوضاع اقتصادی خانواده ها و اینکه تعدادی از آنان قادر به تهیه لوازم تحریر و حتی کتب درسی فرزندانشان نیستند، از سویی نیز وضعیت اقتصادی کشور به خوبی بیانگر این است که نباید منتظر بهبود اوضاع بودجه و سرانه دانش آموزی باشیم. همچنین مدیران آموزش و پرورش با اینکه اصل موضوع را قبول دارند و اخذ پول از والدین توسط مدارس را تأیید می کنند اما هیچوقت نتوانسته اند با رایزنی با مدیران بالادست نسبت به ایفای حقوق دانش آموزان گام بردارند و به نظر می رسد این موضوع کماکان تکرار خواهد شد.
