فرصت موسيقی در كرماشان و كوردستان
✍️فيض‌الله پيری| روزنامه‌نگار
سالها پيش در حمايت از يکی از هنرمندان کرماشانی خطاب به استاندار کرماشان نوشتم: “پادشاه مونيخ پيش از اتحاد آلمان به شکل امروزی، بودجه تمام يک سال را به ساخت سالن کنسرت و برنامه‌های موسيقايی واگنر _ هنرمند سرشناس موسيقی- اختصاص داد”. توجهی هم به اعتراضات مردمی نکرد، چرا که عقيده داشت امثال واگنر، آلمان را می‌سازند. اينگونه هم شد و اينک بسياری از اهالی فرهنگ معتقدند که واگنر و “گوته” و “شيلر” سنگ بنياد آلمان را ساختند.
انتخاب سنندج به عنوان شهر جهانی خلاق موسيقی و انتخاب دالاهو به عنوان شهر ملی تنبور ديگر بار بحث سرمايه‌های اجتماعی بر اساس هنر را مطرح کرده که متأسفانه هنوز آن را نشناخته‌ايم. جدای از مخاطبان انبوه موسيقی و اثرپذيری زندگی روزانه ما از آن، بايد گفت هنرمندان موسيقی قدرت‌های بزرگ و سرمايه‌های عظيم اجتماعی هستند که متأسفانه کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند.
از زاويه‌ای ديگر، صنعت ساز سازی در موسيقی خود يکي از سرمايه‌های بزرگ اقتصادی است که دريغا آن هم مورد اغفال واقع شده است. صدور سازهای کردستان و کرمانشاه به اقصی نقاط جهان نشان از اصالت و هويت و البته قدرت صنعت دستی ديار کردان است.
وانگهی انبوه مخاطبان موسيقی کوردی در جهان فرصتی ديگر و البته نشانی ديگر برای سرمايه اجتماعی و اصالت هنرهای فراموش شده ديار ماست. از سوی ديگر موسيقی ايراني و البته جوامع جهانی به شدت مديون موسيقی کوردی هستند. بويژه کردها در ساخت حس سماعی و ذائقه موسيقی ايرانيان نقش فراوان داشته‌اند.
همه‌ی اين فرصت‌ها می‌تواند در ارتقای زندگی مناطق كوردی مؤثر باشد، اگر اهل برنامه و دغدغه باشيم. اينک دو فرصت ديگر برای اثبات قدرت هنری و موسيقی کوردها پيش آمده است؛ اول آنکه سنندج به عنوان شهر خلاق موسيقی انتخاب شده و دوم اينکه دالاهو شهر ملی تنبور نام گرفته است.
اين دو سرمايه اگر ايده‌پرداز و مجری خلاق داشته باشد، می‌تواند موجب شتاب‌گيری روند توسعه و ارتقای سطح گردشگری و اقتصادی اين مناطق شود که از استانهای توسعه نيافته کشور هستند.
دو استان کردستان و کرمانشاه در اين زمينه نيازمند همکاری و گفت‌وگوهای بيشتر برای تبادل آرا و همپوشانی همديگر هستند. از جمله اينکه جدای ز کارهایی که مقدمات آن در سنندج انجام شده، لازم است نام‌های موسيقی کوردی چون “کيهان کلهر” و “شهرام ناظری “و “علی‌اکبر مرادی” و “کامکارها” و “عندليبی‌ها” و “علی کردستانی‌ها” و حتي عناوين سازهای کوردی و البته اِلمانهای مرتبط زينت بخش خيابان‌ها و ميادين اين استان‌ها باشد و جشنواره‌های بزرگ موسيقی براي جذب بيشتر گردشگری را طراحی كرد. باشد که ديگر بار فرصت سوزی‌هایی با نام سرمايه اجتماعی موسيقی تکرار نشود.
