نگاه سرد مسئولان سقزی به احداث گرمخانه برای افراد بی‌سرپناه
زمستان است و دمای هوا برخی شبها تا منفی ۲۵ درجه کاهش می‌یابد، یک تکه کارتن حکم خانه، و زمین سرد، فرش زیرپا می‌شود، برای سقف هم تا آسمان‌ها فاصله است..
ساماندهی این افراد مشکلی است که تاکنون در سقز بلاتکلیف مانده است، بخشی از این افراد کسانی هستند که احتمالا معتادند و بخشی نیز افرادی هستند که احیانا از خانه فرار و یا حتی رانده شده‌اند و جایی برای زندگی ندارند. این افراد به ویژه در فصل‌هایی که هوا سرد است در جاهایی پناه می‌گیرند که هوا گرم‌تر باشد. آمار دقیقی از آنها در سقز در دست نیست، اما معمولا در اطراف پُل بهارستان، خیابان و پارک کودک و سایر مسیرهای مرکزی شهر و حتی حاشیه دیده می‌شوند.
یک راه مناسب برای حمایت از این افراد احداث و یا تعیین مکانی به نام گرمخانه است تا در این روزها حداقل جان‌شان از سرما در امان باشد، اما در سقز تاکنون اقدامی صورت نگرفته است! چرا؟
ساخت یک گرمخانه که بتوان چند نفر کارتن‌خواب را در آن جا داد، چرا باید درگیر پیچ و خم ادارای شود؟ چرا در شهری مانند بوکان این محدودیت‌ها وجود ندارد و گرمخانه برای کارتنخوابها فراهم است؟ آیا همه‌چیز در سقز متفاوت است و محدودیت‌ها فقط برای سقز است؟ نهادهای درگیر با این قضیه چه میزان به وظیفه خود عمل کرده‌اند؟
در این زمینه “بهزاد بایزیدی” مدیرعامل کمپ ترک اعتیاد طلوع پاکی سقز به واکاوی گفت: هر سال طرح جمع‌آوری معتادان متجاهر در سقز اجرا می‌شود و تعدادی از این بیماران در کمپ جهت درمان بستری می‌شدند، امسال به دلیل بیماری کرونا این طرح از اسفندماه ۹۸ تا مرداد۹۹ متوقف و باعث زیادشدن معتادان متجاهر شد اما در نهایت در مردادماه امسال با رعایت فاصله گذاری و کم کردن ظرفیت پذیرش مجددا مرکز اقدام به پذیرش بیماران نمود که در حال حاضر تعداد ۳۰ نفر معتاد متجاهر و کارتن‌خواب در کمپ‌های ترک اعتیاد سقز بستری هستند.
وی با اشاره به آمار نگران‌کننده‌ی معتادان متجاهر گفت: مطابق ماده ۱۵ مبارزه با مواد مخدر معتادان مکلف شده‌اند برای ترک به مراکز مجاز مراجعه کنند و در غیر اینصورت مجرم شناخته می‌شوند و به مراکز ماده ۱۶ یا درمان اجباری ارجاع داده می‌شوند.
همچنین “طاهر حسینی” مدیر مرکز سرپناه شبانه و روزانه معتادان در سقز گفت: سلام
از یکم فروردین ۹۴ مرکز سرپناه شبانه معتادین سرای امید با ظرفیت ۳۰ نفر (فقط برای معتادها/آقایان) و زیر نظر بهزیستی و همچنین مرکز گذری روزانه (DIC) احداث شده، اما چون در این مراکز محدودیت‌هایی وجود دارد برخی از معتادها حاضر به استفاده از خدمات این مراکز نیستند، لذا احداث گرمخانه برای آنها و حتی کسانی که معتاد نیستند یک ضرورت است.
اما آیا فراهم کردن یک گرمخانه برای این افراد کاری آنقدر سخت و پیچیده است که مدیریت شهری تاکنون نتوانسته از عهده آن برآید؟ حسینی در این مورد گفت: با درخواست ما احداث گرمخانه در سال ۹۶ در شورای شهر مصوب شد اما شهرداری تاکنون اقدامی نکرده است.
معاون خدمات شهری شهرداری نیز گفت: مطابق آیین‌نامه‌ای که مصوب شورای عالی اداری است ساماندهی متکدیان در شهرهایی که بیش از ۵۰۰ هزار نفر جمعیت دارند بر عهده شهرداری است و برای شهرهای ۲۰۰ إلی ۵۰۰ هزار نفر نیز با صلاحدید استاندار، شهرداری باید چنین مکانی را به کارتنخوابها اختصاص دهد، بنابر این در این زمینه قانون وظیفه‌ای برای شهرداری شهرهای زیر ۲۰۰ هزار نفر تعیین نکرده است.
اهون اردلان افزود: اما با این وجود شهرداری طی مکاتبه با اداره مسکن و شهرسازی درخواست اختصاص زمین مناسب برای این کار را ارائه داده اما تاکنون جوابی دریافت نشده است.
موضوع را از رئیس مسکن و شهرسازی سقز جویا شدیم، رحمانپور گفت: چنین درخواستی اگر ارائه شده باشد ما به اداره کل ارجاع داده‌ایم، اما با این وجود شهرداری خود پیگیر درخواست خود نشده است!
آنچه مشخص است عزمی برای حل برخی مشکلات که شاید زحمت! چندانی هم برای مسئولان نداشته باشد وجود ندارد و چند روز دیگر که زمستان تمام شد این موضوع چند ماه بایگانی و دوباره سر باز خواهد کرد.
