چرا تعامل و کار جمعی در شورای سقز ممکن نمی‌شود؟!
در حالیکه شورای شهرهای دور و نزدیک بر سر انتخاب شهردار به توافق و مراحل معرفی و صدور حکم در جریان است، اما در سقز و در همان مرحله انتخاب گزینه‌ها شاهد اختلافی گسترده و عمیق هستیم.
اختلافی که به نظر می‌رسد کمتر به خاطر منافع شهر است و بیشتر ناشی از کم تجربگی، عدم مشورت‌پذیری و مسئولیت‌پذیری و عدم تعامل که پایه و اساس کار شوراست باشد.
شاید انتخاب شهردار سقز مانند انتخاب شهردار شهر “صاحب” سهل‌الوصول نباشد، اما قطعا به اندازه “سنندج” هم پیچیده نیست، ولی می‌بینیم که در هردو شهر مذکور شهردار انتخاب و اعضای شورا نیز با تعامل در حال پیگیری امور، مطالعه پروژه و جذب اعتبار برای آن هستند.
اما در سقز چه خبر است؟ اعضای شورا در روز تحلیف اینگونه سوگند یاد کردند؛ “با تکیه بر شرف انسانی خویش تعهد می‌نمایم که در حفظ امانت و انجام هرچه بهتر وظایفم و خدمت به مردم کوشا باشم…”.
اما در همان جلسه تحلیف اختلاف بر سر ترکیب هیأت‌رئیسه آغاز و تا به امروز که دو نفر از گزینه‌های شهرداری برنامه‌های خود را ارائه داده‌اند ادامه دارد و اقلیت شورا به دلیل خلف وعده‌ی احتمالی ۴ نفر دیگر برای ترکیبِ از پیش توافق شده هیأت‌رئیسه، با عدم حضور در جلسات شورا و با بر هم زدن حدنصاب لازم برای جلسه انتخاب شهردار (حداقل ۵ نفر) به هدف خود _یعنی به نتیجه نرسیدن انتخاب شهردار از میان‌گزینه‌های کنونی_ رسیده‌اند و تاکنون در جلسات ارائه برنامه حاضر نشده و راهکاری هم برای برون رفت از این بن‌بست نه از جانب ۴ نفر اکثریت و نه از جانب ۳ نفر اقلیت ارائه نشده و کماکان شهر و اهالی این دیار شاهد حرکت‌های تکراری، خسته‌کننده و روی اعصاب از جانب منتخبین خود در شورا هستند، آنهم شورایی که حداقل آرا (از ۱۹۰۰ رأی تا ۳۶۰۰ رأی) را کسب کرده‌اند. گویی قرار نیست پس از ۶ دوره تجربه، سایه سنگین “عدم تعامل و روحیه کار جمعی” برای پیش‌برد و توسعه شهر دست از سر “سقز” بردارد.
انتخاب شهردار بخشی از ماجراست و این شورا بعنوان ریل‌گذار مسیر توسعه اگر روند فعلی را ادامه دهد قطعا با شکست مواجه و سقز هم به لحاظ توسعه کماکان عقب‌گرد خواهد کرد.
