چرا نمایندگان اصفهان می توانند، اما نمایندگان کردستان نه!؟

در روزهای اخیر یکی از اخبار مهم رسانه ها، خودداری ۱۸ تن از نمایندگان استان اصفهان از حضور در جلسات مجلس در اعتراض به مشکلات آب آشامیدنی و حقابه مردم اصفهان بود. در متن استعفایی که از سوی این نمایندگان منتشر شده آمده است: در لایحه بودجه سال ۱۳۹۸ ردیف‌هایی از اعتبارات مرتبط با آب شرب (که پس از پیگیری‌های زیاد نمایندگان و نماینده محترم دولت در استان و مسئولین مرتبط استانی افزوده شده بود) پس از پذیرش توسط سازمان برنامه و بودجه خبر رسید که این موارد کلا حذف شده است و این مهم باعث شد امید ما برای تأمین حداقل‌ها آنهم برای آب شرب به یأس تبدیل شود و از این جهت استعفای دسته جمعی خود را تقدیم مجلس نمودیم.

نمایندگان کماکان بر خواسته های خود مصر مانده و اعلام داشتند که اگر پالس های مثبت از سوی دولت به آنها نرسد در جلسات علنی شرکت نمی کنند. طی آخرین خبرها، با اعطای امتیازاتی از سوی دولت و رسیدگی به درخواستهای نمایندگان از جمله تشکیل ستاد احیای زاینده رود، این افراد استعفای خود از مجلس را پس گرفته و در صحن حضور یافته اند. این نوع اقدامات هرچند می تواند سمبلیک باشد اما ظاهر امر نشان می دهد که این افراد جهت احقاق حق مردم و اینکه دولت وظیفه دارد به حداقل ها توجه کند دست به چنین اقدامی زده اند.

حال مقایسه شود این مهم با وضعیتی که بر نمایندگان استان کردستان حاکم است. مجمع نمایندگان کردستان در طول این دوره که به آخرین سال خود نزدیک می شود بر روی دو موضوع مانور داده اند. یکی منطقه آزاد و مناطق ویژه تجاری و دیگری زنجیره فولاد کردستان.

در مورد مناطق آزاد، از همان ابتدا بحث بر سر اینکه ساز و کار ایجاد آن چگونه خواهد بود وجود داشت و نهایت امر آنچه خروجی مجلس بود تفاوتی ماهوی داشت با آنچه که در سایر مناطق آزاد کشور دیده می شود، بماند اینکه ایرادات شورای نگهبان به این موضوع کماکان باقی است و مطمئنا در ماههای آتی یک بار دیگر نمایندگان این موضوع را با اهداف انتخاباتی داغ تر خواهند کرد.

زنجیره فولاد کردستان نیز که با حضور وزیر سابق صمت در سه شهر استان کلنگ زنی شد موقعیت مناسبی بود برای نمایندگان تا بار دیگر کارنامه درخشان خود در اشتغال و جذب سرمایه گذار در منطقه را به رخ بکشند، موضوعی که علی رغم تبلیغات فراوان از سوی آنان و مسئولین دولتی تا کنون نتیجه بخش نبوده و هر روز بر ابهامات آن افزوده می شود. واکاوی در آینده نزدیک روشنگری های لازم در این باره را به اطلاع افکار عمومی خواهد رساند.

همه این ها در حالی است که مردم کردستان در اوج فقر زندگی کرده و جوانان آن جهت دستیابی به یک کار آبرومندانه آواره شهرهای دور و نزدیک گشته اند. در قضیه ای مهم و حیاتی همچون آب که اگر درست و به حق استفاده شود می تواند راهگشای مشکلات اقتصادی استان باشد. نمایندگان اصفهان دست به استعفا و عدم شرکت در جلسات مجلس زده اند، حال آنکه قریب به نیم قرن است که سالانه بیش از یک میلیارد متر مکعب آب از حوزه آبخیز سقز وارد سد بوکان و در نهایت به آذربایجانات سرازیر می شود بدون آنکه سهم سقز به طور واقعی داده شود و تا این لحظه نمایندگان تنها به سخنان اعتراضی اکتفا کرده اند و در بسیاری موارد دیگر به خاطر حفظ موقعیت و جایگاهشان محافظه کاری در پیش گرفته اند.

نمایندگان استان ما در عمل به وعده های خود نتوانسته اند کاری از پیش ببرند اما جهت محکم کاری و اینکه مبادا از پست و موقعیت شان کاسته شود تا توانسته اند ستادهای خود را فربه و یا جهت آینده نگری سری در میان سران یافته و با توسل به لایه های میانی قدرت جای پای محکمی در گوشه و کنار وزارتخانه های کلیدی برای خود یافته اند. خوب است نمایندگان کردستان نیز در راستای صیانت از منابع و منافع استان اقدام کرده و در کنار آینده خود و اطرافیانشان آینده مردم و استان را نیز لحاظ کنند.