گفتگو با دبیر پانزدهمین دوره جشنواره تئاتر کُردی پیرامون مسائل و دغدغه‌های حوزه نمایش
واکاوی – چرا برای دوره‌ی پانزدهم تصمیم گرفتید رقابتی در میان نباشد. این سیاست اتخاذ شده چطور شکل گرفت و چه مبنایی دارد و داوری انتخاب آثار ارسالی و داوری نمایش‌ها چگونه است؟
دکتر قطب الدین صادقی – فرهنگ و هنر تاثیر بسیاری بر جامعه دارد. بعد از دهه‌ی ۶۰ میلادی هنرمندان و روشنفکران در پی آن برآمدند تا در بین فرهنگها و ملتها آشتی و صلح برقرار کنند که کم کم این مسئله توجه فیلسوفها را جلب کرد و آنها از آن به عنوان “دیگری” تعبیر می‌کنند. پایه‌های این پیوند فرهنگی و هنری بر احترام و دوستی بنیان نهاده شده است. به همین دلیل در تمامی فستیوالها مسابقه را کنار گذاشتند. مسابقه در فرهنگ و هنر امری کیفی است و قابل تخمین نیست. جشنواره‌های مهم دنیا بر اساس دوستی و مهربانی است. در ترکیه در همسایگی ما هم جشنواره مسابقه‌ای نیست. اول و دومی معنایی در هنر ندارد. برای نحوه انتخاب کارها به جشنواره هم علی‌رغم سالهای قبل که ۳ نفر داوری می‌کردند، امسال ۵ نفر از پنج شهر مختلف کارها را انتخاب کردند. همچنین به جای نقد و بررسی که به محل اختلاف و دلخوری بین گروه‌ها تبدیل شده بود، تصمیم گرفتیم با کارشناسان، بعد از هر اجرا ضعفها و قوتهای هر تئاتر را بیان کنیم تا به کارگاهی آموزشی برای علاقمندان تبدیل گردد و به نظرم در این دوره بار علمی جشنواره بیشتر ارتقا پیدا کرده است.
واکاوی – هنوز نگرانیهایی از بابت تامین بودجه‌ی برگزاری تئاتر کردی و اینکه آیا این اتفاق در تقویم وزارت ارشاد درج شده و یا نه، وجود دارد. لطفاً در این ارتباط توضیح بیشتری به مخاطبان بدهید.
صادقی – در این دوره جشنواره تئاتر کردی را در تقویم وزارت ارشاد گنجاندیم و الان این رویداد، جزو ده جشنواره برتر ایران است و برخلاف سابق با کمبود بودجه مواجه نخواهد بود.
واکاوی – آیا تفاوت بین نمایش‌های این دوره با گذشته وجود دارد؟
صادقی – بله؛ ٱثار این دوره با دوره‌های قبل تفاوت دارد و تئاترهای دوره پانزدهم هم از نظر ژانرهای مختلف و هم از لحاظ کیفیت بیشتر آثار ارسال شده، نشان از توسعه و گشترش و پیشرفت تئاتر کردی دارد.
