رقابت در تخریب چهره شهر با پوسترهای تبلیغاتی
واکاوی کمتر عادت به نگارش و قضاوت یکطرفه دارد، باور داریم آنچه که در کردستان و به طور خاص‌تر در سقز اتفاق می‌افتد را صرفا باید گزارش کنیم و بعد قضاوت را به مخاطبین فهیم و شهروندان این دیار بسپاریم.
در میانه‌ی سکوت و انزوای شایستگان و نخبگان برنامه‌محور، نهادساز و جامعه‌ساز، شاهد حضور کسانی هستیم که آمده‌اند تا ته‌مانده‌های اعتماد عمومی را از ریشه برکنند. این افراد شهر را زیر تلّی از پوسترهای انتخاباتی لگدمال کرده‌اند و آب از آب تکان نمی‌خورد. اینجا دو سؤال مطرح می‌شود که یکی خطاب به کاندیداها و عوامل ستادی آنهاست و دیگری خطاب به هیأت‌های اجرایی و نظارتی انتخابات!
باید از کاندیداها و عوامل آنها پرسید؛ شمایی که به گفته‌ی خودتان کوله‌باری از مدرک و دانش و تجربه به همراه دارید چرا به‌جای استفاده از فضای مجازی و بیان ایده‌های خود در یک فضای رقابتی و برنامه‌محور، به جان زمین و آسمان شهر افتاده‌اید و حتی به صندوق صدقات، تابلوی راهنمایی و رانندگی و دانشگاه و … هم رحم نمی‌کنید؟ چرا تجربه‌ی گذشتگان را چراغ راه خود نمی‌کنید؟ آنها هم مثل شما از خجالت در و دیوار شهر برآمدند و بعضا رزومه‌ی پربارتری هم داشتند! اما دیدیم که چه آسیبی به اعتماد جامعه زدند!
چهره شهر در این روزها نشان می‌دهد که اکثر قریب به اتفاق شما برای جلب نظر مردم نه به برنامه و راهکار، بلکه به پوسترهای پر نقش و نگاری خود دل بسته‌اید و برای رقابت هم نه به نقد برنامه‌های رقبا بلکه به پاره کردن عکس یکدیگر مفتخرید و در این راه می‌کوشید به هر شیوه‌‌ی ممکن گوی سبقت را در چسباندن پوستر خود و پاره کردن پوستر از دیگری بربایید. آیا با چنین ذهنیتی فردای انتخابات می‌خواهید شهر را اداره کنید؟
و اما یک سؤال خطاب به هیأت‌های اجرایی و نظارت؛ نقش شما در روند برگزاری انتخابات چیست؟ #دبیر_ستاد_انتخابات کجای ماجرا ایستاده است؟ هیأت نظارت بر انتخابات در این موارد چه نقشی بر عهده دارد؟ چرا همگی در برابر اقدامِ غیراخلاقیِ زشت کردن چهره‌ی شهر سکوت کرده‌اید؟
مگر بر اساس دستورالعمل تبليغات، نصب هرگونه آثار تبلیغاتی بر روی علائم راهنمایی و رانندگی، تابلوی بیمارستان، مدارس و سایر موسسات آموزشی و تابلوهای منصوبه در معابر عمومی، صندوق‌های پست، باجه‌های تلفن، پست‌های برق و هرگونه تابلوی راهنما ممنوع نیست؟
مگر نصب پوستر و عکس تبلیغاتی نامزدها بر روی شیشه اماکن خصوصی، ساختمان‌ها و بدنه خودروهای شخصی منوط به کسب اجازه از صاحبان آنها نیست؟ پس چه کسی باید در مقابل این حجم از تخلف بأیستد؟ نقش رئیس و دبیر ستاد انتخابات در این میان چیست؟
اگر دست‌اندرکاران انتخاب بر این باورند که اینگونه رها کردن شهر باعث می‌شود که شوری ایجاد شود و مردم پای صندوق رأی بیایند، بررسی‌های میدانی ما حاکی است که اتفاقا قضیه برعکس است و احیانا اگر کسانی هم اندک علاقه‌ای به رأی دادن داشته‌اند با این بلایی که بر سر شهر آمده احتمالا از تصمیم خود پشیمان شوند و آقایان و خانم‌ها در روز رأی‌گیری فقط خودشان می‌مانند و فامیل و دوستانشان.
این روزها شهروندان عادی و رسانه‌ها به مراتب از این موضوع گفته‌اند، که “لااقل شهر را _مقداری تمیز_ برای مردم بگذارید”، اما به نظر می‌رسد افاقه‌ای نکرده است. واکاوی به نوبه خود از امروز تا چهار سال آینده و بر اساس آنچه که قانون به مطبوعات و رسانه‌ها اجازه داده است، بدون تعارف و منتقدانه ناظر بر رفتار کاندیداها و منتخبین و برنامه‌های آنان خواهد بود و سایر شهروندان را نیز در این راه تشویق میکند تا مطالبهگری را جایگزین نظاره‌گری کنند و در برابر بی قانونی‌ها بی‌تفاوت نباشند.
